Sociale verkiezingen. Een vierjaarlijkse mijlpaal in onze organisatie. In mei 2020 is het weer zover, dan zijn opnieuw honderden gepassioneerde werknemers kandidaat om jou en je collega’s op de best mogelijke manier te vertegenwoordigen, om voor jou de best mogelijke werkomstandigheden te creëren en om voor jou de vinger aan de pols te houden bij de werkgever. Misschien ben jij wel de geknipte ACV Puls-militant? Laat je in deze derde aflevering van ‘Militantenwerk mensenwerk’ inspireren door onze militanten van nu, en stel je ook kandidaat. Maak mee het verschil.
jonathan nicque
36 jaar
Psychiatrisch verpleegkundige bij vzw Sint-Lucia (psychiatrisch ziekenhuis) in Sint-Niklaas | Werkt halftijds in nachtdienstverband, halftijds vrijgesteld als secretaris van de ondernemingsraad | Vakbondsmilitant sinds 2010
Vakbondswerk is mooi werk. En soms intens vruchtbaar! Dat bewijzen vakbondsmilitant Jonathan en zijn partner Kristel. Zij leerden elkaar kennen op een van de ACV Puls-basiscursussen, en zijn sinds 3,5 jaar een koppel. En alsof dat nog niet genoeg is, werd in de zomer van 2018 een ACV Puls-jongetje geboren: Leon. Proficiat!
Ons Recht: Waarom heb je je kandidaat gesteld bij de sociale verkiezingen in 2012?
Jonathan: “Ik ben gevraagd om deel uit te maken van de vakbondsafvaardiging. Als jongere was ik wel al geëngageerd om
vakbondswerk te doen. Na de verbouwingen aan mijn huis kon ik dan instappen als délégué. Een goede manier om het vakbondswerk te leren kennen”.
Ons Recht: Wat spreekt je aan in het vakbondswerk?
Jonathan: “Vooral de erkenning dat je een gelijkwaardige partner bent in het overleg met de directie. Ik ben fier dat ik gekozen ben om te spreken namens mijn collega’s. Het is interessant om voor hen op te komen en hun leven op en rond de werkvloer aangenamer en beter te kunnen maken”.
Ons Recht: Was de keuze voor ACV Puls vanzelfsprekend?
Jonathan: “Ik ben al lid van de groene vakbond sinds ik een ‘klein manneke’ was. Mijn vader was ook altijd lid. ACV Puls, toen nog de LBC-NVK, was de evidentie zelve voor mij. Bovendien was onze kern in het ziekenhuis al erg goed vertegenwoordigd”.
Ons Recht: Wat waren jouw verwachtingen van het werk als vakbondsafgevaardigde?
Jonathan: “Als beginneling weet je niet goed wat te verwachten. Je krijgt wel een heleboel informatie over het CPBW (Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk, red.), de ondernemingsraad en de vakbondsafvaardiging. Die termen zijn nog te weinig bekend op de werkvloer. Ik kwam bovendien in een fijne militantenkern terecht.
Ons Recht: Wat geeft jou voldoening in je vakbondswerk?
Jonathan: “In 2016 heb ik als 33-jarige de fakkel overgenomen van onze hoofdafgevaardigde. Ook werd ik toen secretaris van de ondernemingsraad. Mijn collega’s weten mij goed te vinden. Ik hou er van om hen te helpen, acties op poten te zetten en resultaat te behalen na overleg. Eén voorbeeld: wij hebben een enorm sterke interne cao, ongekend in de non-profit. Twee jaar geleden hebben we die met de invoering van de ecocheques zelfs nog kunnen verbeteren”.
Ons Recht: Wat vind je minder plezant aan vakbondswerk?
Jonathan: “Soms gaat het vlot en verloopt het overleg sereen. Maar af en toe lopen gesprekken veel moeizamer, alsof je een veldslag aan het voeren bent. De ene dag win je, de andere dag verlies je. Als vakbondsmens moet je vooral het doel voor ogen houden: het welzijn van de werknemers
Ons Recht: Krijg je feedback van je collega’s?
Jonathan: “Betrokkenheid van al onze collega’s is cruciaal. Vaak weten zij niet wat er allemaal wordt besproken op vergaderingen. Hoe groter de betrokkenheid, des te meer feedback je krijgt. Je vertegenwoordigt hen allemaal in het overleg. Ze appreciëren dat, wat je ook ziet aan het aantal leden.
Ons Recht: Wat kan je aanraden aan mensen die nog twijfelen om zich kandidaat te stellen voor de sociale verkiezingen in 2020?
Jonathan: “Dat hangt natuurlijk af van de intenties. Als ze zich vol goede moed willen inzetten om het werk en de voorwaarden voor iedereen nog wat aangenamer te maken, zijn ze meer dan welkom! Ben je solidair en geëngageerd en vind je rechtvaardigheid ook zo belangrijk? Kom dan af! (lacht)”.
Ons Recht: Ben je opnieuw kandidaat in 2020?
Jonathan: “Ja. Momenteel is er voor mij als hoofdafgevaardigde nog geen opvolging, maar ik ben vooral opnieuw kandidaat omdat ik dit werk enorm belangrijk vind en het heel graag doe. Vakbondswerk is mooi werk, waar ik als mens beter van word, maar ook mijn collega’s.
fatima el kachari
41 jaar
Secretaresse bij een Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) | Vakbondsmilitante sinds 2012
Ons Recht: Waarom heb je je kandidaat gesteld voor de sociale verkiezingen?
Fatima: “In de vakbondswerking van het CGG was er vanuit de administratie nog niemand vertegenwoordigd. Alleen hulpverleners,
die eerder bemiddelaars zijn dan onderhandelaars. Ik vond het wel belangrijk dat er vanuit de administratie iemand zou bij zijn. Bovendien heb ik een sterk rechtvaardigheidsgevoel, en wilde ik dat mijn stem echt werd gehoord. De stap zetten naar vakbondswerk was dus niet zo groot voor mij”.
Ons Recht: Wat spreekt je aan in je vakbondswerk?
Fatima: “Het gemeenschappelijke doel, vooral. Samen met je collega-militanten vertegenwoordig je je collega’s, dus wil je dat je wordt gehoord om het werkleven zo aangenaam mogelijk te maken. Ik heb er tot hiertoe ook zelf veel uit geleerd”.
Ons Recht: Wist je waaraan je begon, toen je startte als militante?
Fatima: “We zijn een betrekkelijk kleine organisatie. Ik ben er zonder verwachtingen aan begonnen. Gaandeweg zijn die er wel gekomen. Het is en blijft nog altijd een uitdaging, eentje die je enorm veel bijbrengt. Het gevoel overheerst wel dat we hier echt nodig zijn. Er zijn best wel veel collega’s die voor langere tijd uitvallen en die daarna moeten worden geherintegreerd. Alleen al voor die mensen zijn wij als vakbond onmisbaar, vermits we dit probleem bij de directie verschillende keren hebben aangekaart. Nu wordt er van progressieve tewerkstelling echt werk gemaakt”.
Ons Recht: Waar haal je als militante het meeste voldoening uit?
Fatima: “Een collega met succes verdedigen, of een positief resultaat bereiken rond een specifiek thema of probleem. Daar word je als vakbondsmilitant blij van. Het feit dat ik mijn stem hier echt kan gebruiken naar de directie toe, geeft me voldoening. Collega’s vinden ook steeds makkelijker de weg naar ons als werknemersvertegenwoordigers. Daar ben ik wel blij om”.
Ons Recht: Wat vind je zelf moeilijk aan vakbondswerk?
Fatima: “Onderhandelen blijft moeilijk, maar ook erg uitdagend. Vanuit ACV Puls krijgen militanten hierover wel specifieke vorming. Al doende krijg je dat meer en meer onder de knie. Al hangt het ook van de werkplek af, en van de mate waarin directies open staan voor dialoog en onderhandelingen”.
Ons Recht: Kan je anderen aanraden om militant te worden?
Fatima: “Jazeker. Hoewel ik begrijp dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is. Maar wie solidariteit en rechtvaardigheid belangrijk vindt en graag zijn stem wil laten horen om van de werkplek een betere plaats te maken voor zichzelf en zijn collega’s, is welkom. Veel voorkennis hoef je niet te hebben, hoor. Je leert alles gaandeweg”.
Ons Recht: Stel je je opnieuw kandidaat?
Fatima: “Absoluut. Vakbondswerk is heel verrijkend. Ik leer ontzettend veel bij. Maar het belangrijkste is dat ik nog altijd mijn stem wil laten horen, dat ze mij in het overleg au sérieux nemen. Aan stoppen heb ik nog niet gedacht”.
Auteur: Tom Van Aken | Foto: Eigen beelden