Na een jarenlange vakbondscampagne kan de Ierse vakbond met zekerheid zeggen dat er een grote overwinning is behaald. Sinds eind maart hebben ze in Ierland een wetgeving die ‘nulurencontracten’ onmogelijk maakt. Dat zijn arbeidsovereenkomsten tussen werkgever en werknemer waarbij geen vaste uren of zelfs geen minimaal aantal uren werk gegarandeerd zijn. De werknemer kan flexibel worden opgeroepen om werkuren te presteren onder het contract. Heel concreet kan dit de ene week nul uur zijn en de andere week 30 uur. Vermoed wordt dat circa 10.000 Ierse werknemers zo’n contract hebben.
Voor Patricia King, algemeen secretaris van één van de Ierse bonden, is het nieuwe wetgevend kader dan ook één van de belangrijkste stukken in de arbeidswetgeving van de voorbije twintig jaar. Er staan drie belangrijke rechten in omschreven. Ten eerste is er een verbod op nulurencontracten. Daarnaast is er het recht op compensatie wanneer de werknemer bij aankomst op de werkplaats door de werkgever terug naar huis wordt gestuurd zonder werk. En tot slot hebben werknemers recht op gegarandeerde werkuren per week.
Deze overwinning is inspirerend voor elke Europese vakbond die de rechten van de meest precaire werknemers verdedigt. Voor de Engelse vakbonden is dit zeker zo. Al jarenlang vechten ook zij tegen de nulurencontracten. In hun land zitten zelfs 850.000 werknemers opgescheept met zo’n nulurencontract. De onzekerheid voor deze werknemers is ontzettend groot. Ze kunnen constant worden opgetrommeld om te komen werken. Financiële plannen maken om een huis of auto te kopen is onmogelijk. Uiteraard heeft dit zijn effect op de combinatie werk-gezin. De Engelse vakbonden zetten dan ook hun strijd tegen de nulurencontracten voort.
Auteur: Annick Aerts