Sinds 24 juni 2014 is Albanië officieel één van de landen die kandidaat zijn om een lidstaat te worden van de Europese Unie. Van alle Europese landen heeft het de laagste levensstandaard. De textielsector is één van de sectoren die een sterke groei heeft gekend. De komst van Europese investeerders is hier een belangrijke verklaring voor.
Volgens officiële cijfers zijn er 51.000 werknemers in deze sector, een groei met 10% tegenover vorig jaar. Daarnaast zijn er ook nog tienduizenden informele werknemers.
Voor de Europese industrievakbond IndustriAll is het niet aanvaardbaar dat deze werknemers moeten overleven op armoedelonen die nauwelijks meer dan 200 euro per maand bedragen. Bovendien zijn er nog andere problemen. Arben Seferaj, de baas van de nationale arbeidsinspectie, zegt dat zijn inspecteurs vorig jaar 500 van de 1200 textielbedrijven hebben bezocht. Veel voorkomende problemen waren vertragingen in het uitbetalen van loon, het niet betalen van sociale bijdragen, slechte arbeidsvoorwaarden en onterechte ontslagen. Deze problemen waren het ergst in de bedrijven waar vakbonden niet aanwezig waren op de werkvloer. Als je weet dat de twee textielvakbonden slechts 3.000 betalende leden hebben, kan je je al inbeelden hoe weinig impact vakbonden er hebben.
IndustriAll heeft de koe bij de horens gevat en bekijkt heel concreet hoe het samen met deze twee bonden de macht van de textielwerknemers kan vergroten. Dit vraagt een goed wetgevend kader dat het werk van vakbonden mogelijk maakt en daarnaast collectieve onderhandelingen en conflictbemiddeling een plaats geeft. Uiteraard vergt dit de medewerking van de werkgeversorganisaties. Publiekelijk steunen de werkgevers alvast het idee van een nationaal overleg tussen werkgeversorganisaties, vakbonden en de overheid. Ook staan ze niet weigerachtig tegenover een afsprakenkader op sectorniveau.
Het allerbelangrijkste dat vakbonden nu moeten doen is meer leden maken en aantonen dat ze representatief zijn. IndustriAll helpt hen om tot een heel concreet plan te komen gebaseerd op een gedetailleerde ‘mapping’ van bedrijven en merken aanwezig in het land. Ook ngo’s staan paraat om de lokale vakbonden hierbij te helpen. Kortom, nog veel werk aan de winkel maar er zijn belangrijke stappen in de juiste richting gezet.