Graag gedaan!

Wouter, Jolien en Louise vertellen over hun bondgenoot, de vakbond

Soms beland je als werknemer in omstandigheden die je zelf niet meer kan oplossen. Ook dan is het goed om te weten dat de vakbond klaar staat voor je. Wouter, Jolien en Louise kregen het allemaal lastig bij hun werkgever. Maar de LBC-NVK wist raad en leverde een prima service op maat.

 

“Ik ben nu ruim anderhalf jaar lid van de LBC-NVK. Mijn vorige werkgever wilde me om dringende redenen ontslaan, wat absoluut niet rechtvaardig was. Dus besloot ik de hulp in te roepen van de vakbond. En ik moet zeggen dat ze me heel goed hebben geholpen. Mijn toenmalige leidinggevende wou wijzigingen doorvoeren in het arbeidsreglement, maar ze communiceerde deze wijzigingen heel gebrekkig aan mijn collega’s. Ik heb toen het initiatief genomen om hen te informeren, wat me door de zaakvoerster niet in dank werd afgenomen. Ze besliste toen eenzijdig om mij om dringende reden te ontslaan. Onterecht, volgens mij.”

De LBC-NVK gaf me moed om door te zetten

“Ik heb toen het zekere voor het onzekere gekozen, en heb me via de LBC-NVK laten adviseren over mijn dossier. Een medewerkster van de juridische dienst heeft contact opgenomen met mijn vorige werkgever. Helaas leidden deze pogingen nergens toe, zodat gerechtelijke stappen nodig waren. Ik was nog geen 6 maanden lid van de LBC-NVK, waardoor ik zelf de kosten van deze gerechtelijke procedure moest dragen.”
“De LBC-NVK heeft me alleszins heel goed geholpen. Jullie medewerkster heeft, op basis van mijn verhaal, een brief opgesteld aan mijn vorige werkgever, met daarin een berekening van de opzegvergoeding en de argumentatie waarom een ontslag om dringende reden in mijn geval niet kon. Ze was heel strijdvaardig, en nam het écht voor me op. Ze heeft me bovendien een goede advocaat aangeraden. Dat heeft me de moed gegeven om door te zetten.”
“Ik kan iedereen aanraden om lid te worden van de vakbond. Zeker als je in een kleiner bedrijf werkt, waar er geen ondernemingsraad is. De LBC-NVK heeft naar me geluisterd, advies gegeven en bemiddeld. Ik had echt het gevoel dat ik er niet alleen voor stond.”

 

“Door mijn rugproblemen (een hernia) en de arbeidsomstandigheden ben ik in september halftijds terug naar school gegaan. Ik werk ook nog steeds halftijds bij H&M. Ik was aangesloten bij een andere vakbond dan de LBC-NVK, maar daar werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Daar zeiden ze me dat ik ofwel mijn ontslag moest geven, ofwel moest proberen om me te laten ontslaan om medische redenen. Elke keer opnieuw, bij elke vraag die ik stelde, kreeg ik dat als antwoord. Ik had het gevoel dat de medewerker bij die andere vakbond niet erg gemotiveerd was om me te helpen. Er werd bovendien ook nooit aangegeven dat ik recht had op tijdskrediet. Dat ben ik pas te weten gekomen via een collega, die aangesloten is bij het ACV.”

Het ACV heeft echt geluisterd naar mijn verhaal

“Ik vind het heel jammer dat ik niet meteen de juiste info kreeg. Die kreeg ik wel bij het ACV, waar ze echt hebben geluisterd naar mijn verhaal. Ik heb me dus meteen lid gemaakt. Het is dankzij de hulp en steun van de vriendelijke ACV-medewerker dat ik in september mijn opleiding heb kunnen starten door tijdskrediet op te nemen. Ik raad ieder van mijn collega’s aan lid te worden van het ACV. Met nog meer aangesloten werknemers kunnen we nog meer bereiken om het op de werkvloer nog aangenamer te maken.”

 

“In 2010 ben ik aangeworven bij het woonzorgcentrum. Niet als zorgkundige want dat statuut had ik niet, wel deels als verzorgende en deels als hoofdverantwoordelijke linnen en naad. Per week werkte ik zo’n kleine 23 uren. Tijdens het weekend was ik alleen als verzorgende aan de slag.”
“Ik had een heel veelzijdig takenpakket. Ik deed het naai- en herstelwerk, volgde de privéwas op, bracht de kamers in orde na overlijdens, ik deed de was en de strijk, en nog veel meer. Bijna 9 jaar lang heb ik dat gedaan, tot ons woonzorgcentrum werd overgenomen. Van de ene dag op de andere werd ik in de keuken gezet, als logistiek medewerkster. Mijn taken als verzorgende of als verantwoordelijke linnen en naad waren plots niet meer belangrijk.

Goede oplossing dankzij kennis van ACV

Nadat ik een arbeidsongeval had in de keuken, heeft de nieuwe directie mij in de waskelder gezet. Van maandag tot vrijdag deed ik alleen maar de was. En dit in erbarmelijke omstandigheden. Ik had geen contact meer met de bewoners of met collega’s. Mijn job, die ik 9 jaar lang met plezier gedaan heb, werd volledig uitgehold tot niets… Het was alsof ik niemand was. Lichamelijk en mentaal ging ik eronder door. Ik ben te rade gegaan bij de arbeidsgeneesheer en de vakbond. Nu, 5 maanden later, ben ik er nog niet van hersteld. Ik hoop maar dat ik kan stempelen, want op mijn C4 staat dat ik niet meer voldoe aan de eisen van het woonzorgcentrum.”
“Ik ben al ACV-lid sinds 1990, toen ik in het onderwijs werkte. Het is dankzij de hulp en steun van de mensen bij de rechtskundige dienst en de goede persoonlijke opvolging van mijn dossier dat er toch is kunnen worden bemiddeld voor mij, hoewel de situatie quasi onhoudbaar was geworden. Enkel jammer dat de C4 niet meer te veranderen was. Ook vandaag kan ik, als werkzoekende, nog altijd bij het ACV terecht met al mijn vragen.”