‘Ik, de vrolijke Nasrien Cnops, in een depressie beland? No way!’

Gewezen MNM-dj Nasrien Cnops doet openhartig haar verhaal

Ze is net 30 geworden, gewezen MNM-sidekick Nasrien Cnops. En toch heeft ze de voorbije 5 jaar al meer meegemaakt dan veel van haar leeftijdgenoten samen. In het Preekhoekje in Bonheiden – volkser kan een kroeg niet worden – praat ze met Avanti! over het plotse BV-schap, over haar warme familiale roots en over die gitzwarte periode in 2014.

Je ziet Nasrien, en eigenlijk zie je een knappe, zelfzekere jonge vrouw. Tot je er een uurtje mee aan tafel gezeten hebt, en je haar verhaal hebt gehoord. Een verhaal dat vanaf de eerste minuut boeit, of het nu over haar blitzcarrière in de media ging, of over haar depressie. “Het hoefde niet meer voor mij. Overal werd ik afgewezen. Ik ben toen gaan liggen, en ben zes maanden blijven liggen”, bekent Nasrien.

In je tienerjaren was er nochtans geen vuiltje aan de lucht.

Nasrien: “Helemaal niet. Ik kom uit een warm, familiaal nest. We konden het allemaal goed met elkaar vinden en kwamen niets te kort. De feestdagen waren pure fun! Da’s nog altijd zo. Ik droomde van de typische meisjesdingen. Ik wilde zangeres worden, actrice, maar ook dierenarts. Het ingangsexamen drama werd helaas een maat voor niets, dus besloot ik om journalistiek te volgen. Dat lag me enorm goed. Ook de groep van studenten en docenten was heel fijn.”

Op zich heb je je droom wel verwezenlijkt. Je zingt, hebt geacteerd, en werkt als dierenartsassistente.

Nasrien: “Dat zou je kunnen zeggen, maar dan maar half-en-half. Ik zing nog altijd, maar heb er mijn job niet van kunnen maken. Het acteerwerk was miniem, en ik ben geen dierenarts, maar wel dierenartsassistente geworden. Ik kan best veel, maar ik blink in weinig uit. Zingen en presenteren blijven wel dromen van me.”

Sidekick op de radio

Na je studies, werd je gebombardeerd tot sidekick van Peter Van de Veire op de radiozender MNM. Plotseling de showbizz in. Viel dat mee?

Nasrien: “En zeggen dat ik aanvankelijk aan de stemproeven meedeed om verkeersanker te worden (lacht). Die proeven draaiden in eerste instantie op niets uit. Maar zes maanden later ging de telefoon. Peter had mijn stemtest gehoord, en wilde me als zijn nieuwe sidekick.”

Een shock?

Nasrien: “Eerder de start van een enorme rollercoaster. Ik heb die periode echt over mij heen laten komen. BV heb ik me nooit gevoeld. Ik vond het gewoon leuk wat ik mocht doen en was heel erg gefocust op mijn job. Al die extra’s, zoals fotoshoots, beschouwde ik als een enorme surplus.”

Zo’n job spreekt tot de verbeelding van veel jongeren. Voelde je dat ook zo aan?

Nasrien: “Dat was ook wel zo. Ik ben blij dat ik dat heb mogen meemaken. Maar zelf stond ik er niet zo bij stil. Ik vroeg heel vaak raad aan collega’s, want van nature ben ik vrij onzeker. Bovendien was het een heel veeleisende job. Dat heeft wel sporen nagelaten bij mij. Maar ik heb er vooral goede herinneringen aan, hoor. En dan vooral mijn deelname aan ‘Stars for Life’, een zangwedstrijd op Eén.”

Druppel

2014 was niet je beste jaar. Ontslagen bij Mnm, de breuk met je toenmalige vriend. Je belandde in een behoorlijk zwart gat.

Nasrien: “Het moment dat hij me dumpte, dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Toen hoefde het allemaal niet meer voor mij. Mijn geluk was op, dacht ik.”

Je belandde in een depressie, en je was nog maar 25. Hoe reageerde je op die diagnose?

Nasrien: “Ik kon mijn oren niet geloven. Ik, de vrolijke spring-in’t-veld Nasrien? Depressie, dat zat echt niet in mij. Maar kijk, toch was het waar. Dokters zeiden me dat het logisch was dat ik me voelde zoals ik me voelde, door de aaneenschakeling van slechte gebeurtenissen. Maar dat ik zo diep zat, vonden zelfs zij niet normaal. Nog altijd ben ik daar vatbaar voor. Onze huidige, harde, prestatiegerichte maatschappij is daar ook een bepalende factor in. Je moet voltijds werken, trouwen, kinderen hebben, gezond eten, hobby’s hebben én gelukkig zijn, ook op sociale media. Dat legt een behoorlijke druk op de schouders van een twintiger, vind ik.”

Ik kom uit een warm, familiaal nest.

Grote druk op jongeren

Leidt onze huidige maatschappij tot meer druk op jongeren?

Nasrien: “Ik ben daarvan overtuigd. Ik denk dat veel jongeren het moeilijk hebben. Velen onder hen weten aan het einde van hun tienerjaren niet wat ze met hun leven willen doen. Alles is moeilijk, alles is zwaar. Zo ken ik een meisje, 15 is ze. Ze wordt gepest op school omdat ze weinig volgers heeft op instagram. Waar zijn we in godsnaam mee bezig? Maar ik beken, ik post ook veel dingen op sociale media. Op dat vlak ben ik wel een beetje een kuddedier.”

Eigenlijk zeg je dat de verwachtingen te hoog liggen?

Nasrien: “Inderdaad. Als ik iemand tegenkom, krijg ik vaak dezelfde vragen voorgeschoteld. Hoe gaat het met je job, wanneer ga je trouwen en denk je nog niet aan kindjes? Drie vragen, allemaal vragen over dingen die ik ‘moet’ doen. Een simpele ‘Hoe gaat het met je’, dat zou ik pas echt fijn vinden. Idem voor studenten die telkens weer de vraag krijgen hoe de punten op school zijn, wat ze nu gaan doen met hun leven en waar ze over vijf jaar willen staan. De druk wordt soms heel groot.”

Even terugspoelen naar jouw zware periode. Je dronk veel, ging elke dag uit tot ’s ochtends vroeg en je papte aan met verschillende jongens.

Nasrien: “Je zal schrikken, maar ergens ben ik blij dat ik die periode heb meegemaakt. Ik heb altijd vaste vriendjes gehad. Die ‘speelsere’ tijd was op sommige vlakken dus ook best fijn. Maar over mijn drinkgedrag ben ik echt gedegouteerd. Dat ging véél te ver. Vooral omdat ik toen antidepressiva slikte, en slaappillen. Daar dan nog eens drank bij, dan weet je dat het fout kan aflopen.”

Heb je nooit gedacht dat het op een keer wel eens echt fout kon gaan?

Nasrien: “Vaak zelfs. Maar ik zat zo ongelooflijk diep, dat ik dat niet zo erg zou hebben gevonden. Ik heb ook aan zelfmoord gedacht, maar dat kon ik mijn familie niet aandoen. Dat was zowat het enige dat me tegenhield om van een brug te springen. Het leven van mijn mama zou ook kapot zijn, en dat kreeg ik niet over mijn hart. Gelukkig dat ik zo’n familie heb, en dat ik intussen een topper van een lief heb, waardoor het toch de juiste kant is opgegaan.”

De prioriteit is: zinvol werk doen

‘Ik tegen de rest’

Je hebt een boek geschreven over je depressie: ‘Ik tegen de rest’. Had je de drang om jouw verhaal te delen of op te schrijven? 

Nasrien: “Toen ik op facebook een tekstje had geschreven over een schip dat was gezonken, wat een metafoor was, merkte het programma Van Gils & Gasten dat op. Ze nodigden me uit om mijn verhaal te komen doen. Leo Bormans, een professor die bezig is met alles rond ‘geluk’, zat ook aan tafel. Hij vroeg me of ik het zag zitten om mijn volledige verhaal op te schrijven. Hij kende iemand bij een uitgeverij en stelde ons aan elkaar voor. Zo is dat boek er gekomen. Mijn doel was: als ik ook maar één iemand kan helpen, dat is het de moeite waard geweest. Ik wou mensen bewust maken van het feit dat ‘je slecht voelen’ geen misdaad is. Integendeel. Met de juiste hulp kunnen je problemen echt wel opgelost geraken.”

Genoeg over je depressie. Tijd voor wat plezantere zaken. Je bent onlangs 30 geworden. Proficiat!

Nasrien: “Dankjewel! Maar eigenlijk ben ik daar amper mee bezig. Ik ben al blij dat ik een toplief heb, en dat we samen absoluut een kinderwens hebben (lacht). We zien wel hoe het allemaal loopt. Het belangrijkste is dat wij er allebei klaar voor zijn. Dat merk ik als ik mijn metekindje Ragnar in mijn armen houd. Dan smelt ik, hoor! Na Rock Werchter beginnen we eraan (lacht).”

 Tot slot: wat wens je de jongeren van vandaag toe?

Nasrien: “Volg je eigen gevoel. Trek je niet te veel aan van wat anderen over jou denken, of van wat ze van je verwachten. En probeer gelukkig te zijn met de kleine dingen!”

Bedankt Nasrien!
Een fijn 2019 gewenst!