Vakbond houdt oogje in het zeil
Glijdende werktijden laten een werknemer het begin en het einde van zijn arbeidsprestaties binnen bepaalde grenzen zelf bepalen. Het is een belangrijk middel waarmee de werknemer zelf invloed heeft op zijn arbeidstijd. Met een goede omkadering geeft ‘glijden’ de kans om werk en privéleven beter in evenwicht te brengen.
In heel wat ondernemingen zijn glijdende uurroosters dan ook ingeburgerd. Toch was er tot voor kort geen wettelijke basis voor. De Wet Werkbaar en Wendbaar Werk brengt daar verandering in en verplicht werkgevers om een betrouwbaar systeem van tijdsregistratie te organiseren dat voor iedere ‘glijdende’ werknemer de arbeidsduur per dag bijhoudt.
Dat is geen eenvoudige opdracht. Want jobs laten zich almaar minder vastpinnen in plaats en tijd. In de mediawereld is verandering de enige constante. Overleven betekent daar flexibel inspelen op wat zich aandient. Berichtgeving maak je ook niet tussen vier muren. Het mediabedrijf Mediahuis (De Standaard, Het Nieuwsblad, Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg), dat vandaag 1.000 werknemers telt in België, experimenteert al langer dan vandaag met glijdende en dynamische uurroosters, werken op verplaatsing en thuiswerk. Arbeidstijden registreren was een nieuwe uitdaging.
Open systeem
Mediahuis is een open huis, in alle betekenissen. Dat geeft de werknemers heel wat voordelen. Maar die ‘openhuiscultuur’ betekent ook dat het huidige systeem van toegangscontrole en -registratie aan de toegangsdeuren van de grote vestigingen in Antwerpen, Hasselt en Groot-Bijgaarden te weinig inspeelt op de vraag naar een betrouwbare arbeidstijdregistratie. Dus gingen werkgever en werknemers samen op zoek naar een op maat geschreven alternatief om de arbeidstijd te registreren zoals de nieuwe wetgeving het wil.
Al gauw werd duidelijk dat één systeem niet zou volstaan. De diversiteit op het vlak van functies en statuten – arbeiders, bedienden, kaderleden, journalisten – verplichtte de sociale partners om te werken met een ‘cascaderegeling’ die werknemers verschillende opties geeft om hun arbeidstijd te registreren. Naast klassieke systemen zoals ‘badgen’ aan de toegangspoorten en een online softwaretoepassing zal er ook kunnen worden gewerkt met geofencing. Dat is software die via je smartphone je locatie bepaalt. Een geofence is een soort virtueel hek. Zodra een werknemer dat hek passeert, wordt er automatisch ‘getikt’.
De vakbond had tijdens de besprekingen kritische vragen over dit systeem. Maar tegelijkertijd geeft het een kans om ook de arbeidstijd te meten van werknemers die op dit moment niet of nauwelijks registreren. Bovendien wordt geen enkele werknemer verplicht om de geofence in te schakelen, maar kan iedereen ook kiezen voor een andere optie uit het assortiment.
Duidelijke afspraken
Er zijn nu niet alleen afspraken over de gebruikte systemen maar ook over de vraag wie toegang krijgt tot de registratiegegevens, de beveiliging van de privacy en de rapportering aan de betrokken werknemers. Er is ook overeengekomen dat de geregistreerde gegevens slechts 5 jaar lang worden bewaard.
De verkozen werknemersdelegatie zal regelmatig worden geïnformeerd. Op basis van de resultaten kan de vakbondsafvaardiging maatregelen bespreken of problemen aankaarten op een afdeling, met een leidinggevende of werknemer.
De invoering van de tijdsregistratie zal dus niet alleen elke werknemer inzicht geven in de door hem of haar gepresteerde uren. Dit geeft ook op afdelingsniveau de kans om de objectieve werkdruk te meten. Via de registratie kunnen de werknemersafgevaardigden de praktijk van de glijdende uurroosters nauwer opvolgen en preventief bijsturen waar het fout dreigt te lopen. Zo wordt de verplichte registratie een belangrijke aanwinst voor het vakbondswerk.
Auteur: Elke Gelens en Jan Deceunynck