Extra personeel moet zware werkdruk verlichten
Met meer dan 2.700 werknemers is az groeninge één van de grotere ziekenhuizen van ons land. Directie, raad van bestuur en vakbonden onderhandelden enkele maanden over het aantal personeelsleden dat wordt ingezet. Na een aanvankelijke weigering van de directie kreeg de vakbond toch gedaan dat er extra personeel zal worden in dienst genomen.
Meer dan tien jaar geleden gingen vier Kortrijkse ziekenhuizen over tot een fusie. Daarna volgde ‘de grote verhuis’, en die viel toch wel samen met de recente onderhandelingen. Twee campussen sloten in april hun deuren, één campus bleef gedeeltelijk open. Bij de hele verhuizing waren maar liefst 71 diensten, 670 patiënten, 150 artsen en 2.000 werknemers betrokken.
De overheid is al jaren aan het besparen op de financiële middelen voor de zorgsector. Patiënten verblijven gemiddeld korter in het ziekenhuis dan vroeger. Die ontwikkelingen resulteren in een ander takenpakket voor zorgverleners en een intensievere zorg. De werkdruk stijgt hierdoor aanzienlijk. De verhuis zorgde de voorbije maanden bovendien voor nog meer werkdruk.
Bij de vakbond kwamen er heel wat verhalen, emotionele getuigenissen en noodkreten binnen. Vanop de werkvloer klonk steeds opnieuw de boodschap dat de werkdruk te zwaar werd en dat de kwaliteit van de zorg en de gezondheid van het personeel in het gedrang kwamen.
In actie
De werknemersvertegenwoordigers van de LBC-NVK schoten meteen in actie: ze ondervroegen de diensten over hun noden, bekeken en analyseerden budgetten en goten alles in tabellen. Een ambitieus maar broodnodig plan was het resultaat.
Week na week werd er onderhandeld. Het ging moeizaam en de onderhandelingen vraten veel energie op. Aanvankelijk weigerde de directie van az groeninge om extra personeel aan te werven. Maar de vakbondsmilitanten gaven zich niet gewonnen en voerden actie. Zelfs tijdens de verhuis dook het spandoek met de vraag naar ‘meer personeel’ op. Er werden personeelsvergaderingen georganiseerd. En de afdeling spoed legde een kwartier het werk neer, een actie waarbij vele collega’s zich spontaan aansloten. De media pikten het verhaal ook op.
Op 2 mei werd het na uren onderhandelen duidelijk dat het nu of nooit was. Er werd gediscussieerd op het scherp van de snee, met als resultaat een compromis.
De directie accepteerde om een ‘zogenaamde besparing’ van 28 voltijds equivalenten door een betere toewijzing van bedden te vervangen door een herinvestering op andere afdelingen van het ziekenhuis. Er zou ook extra personeel worden in dienst genomen, goed voor 15 voltijdse equivalenten. Door een verschuiving vanuit de ‘mobiele equipe’ wordt het vaste personeelsbestand van bepaalde afdelingen uitgebreid met 23 voltijdse equivalenten.
De LBC-NVK-militanten maakten het verschil: hun maandenlange inzet, hun grondige kennis van cijfers en hun vastberadenheid leidden tot dit akkoord. Bravo!
Auteur: Lieze Vansintjan