Ook sportkleren moeten ‘clean’ worden!

Campagne wijst Belgische merken op hun verantwoordelijkheid

De ngo Wereldsolidariteit heeft op 1 april , samen met de Schone Kleren Campagne, de LBC-NVK en andere ACV-centrales, de campagne
#cleanekleren gelanceerd. ’Clean’ is een typische sportterm, geassocieerd met het spel ’eerlijk spelen’ en dat is ook wat de initiatiefnemers verwachten van de Belgische sportmerken. Dat er geen smet zit op de kleding die ze produceren en dat die in eerlijke arbeidsomstandigheden worden gemaakt. Kortom, dat de Belgische sportmerken stappen zetten richting ‘schone kleren’.

Nike, Adidas, Reebok, Puma, het zijn grote sportmerken waarvan bijna ieder van ons sportkleding in huis heeft. Veel van deze sportieve, stoere en flitsende kleding wordt gemaakt aan de andere kant van de wereld: in Cambodja, Bangladesh, China of Indonesië. Door jonge mensen die werkweken van 70 uur én meer kloppen. Het werk in de fabriek is zwaar. De werkdruk is groot, interimcontracten leiden tot onophoudelijke stress en de lage lonen resulteren in overwerk. De dappere arbeiders die via een vakbond opkomen voor hun rechten zijn geregeld het slachtoffer van discriminatie en geweld.

Deze wantoestanden zijn het gevolg van de druk die sportmerken uitoefenen op hun producenten om tegen almaar lagere prijzen en met krappe deadlines hun bestellingen af te werken. Grote jongens als Adidas, Nike en Puma steken gigantische sommen in reclame en in sponsoring van sportclubs en topsporters. Terwijl de makers van onze sportoutfit een hongerloon krijgen. Minder dan 1% (!) van de aankoopprijs van een sportshirt gaat naar hen. En hierop wordt nog altijd beknibbeld. Het is dan ook hoog tijd dat de arbeidsters in Cambodja en Indonesië ook kunnen scoren. Dat is de inzet van de sportklerencampagne waarvoor op 1 april het startschot werd gegeven.

Fair Wear Foundation

In 2014 werden Belgische modebedrijven onder druk gezet om stappen te zetten naar ‘schone kleren’. Met succes. De ketens JBC en Bel & Bo werden allebei lid van de Fair Wear Foundation. Zij krijgen onafhankelijke controle op de arbeidsomstandigheden in de fabrieken in Azië waar ze hun kleding kopen.

Deze stunt willen Wereldsolidariteit en zijn bondgenoten nu overdoen om sportkleding ‘clean’ te krijgen. We verwachten allemaal dat onze topsporters clean zijn. Waarom dan niet hetzelfde verwachten van onze sportkleren en de sportmerken?

Met de campagne #cleanekleren starten we dicht bij huis. Bij de Belgische sportmerken, leveranciers van clubkleding zoals Bioracer, Jartazi, Patrick en Vermarc. Ook zij laten hun kleren in het buitenland maken, maar ‘waar precies en in welke omstandigheden’, daar communiceren ze niet over. Met hen zijn de eerste gesprekken al van start gegaan. Want wij gaan voor een constructieve maar kordate dialoog. Met drie vragen voor de sportmerken. Wees transparant over ‘waar en in welke omstandigheden’ je sportkleding wordt gemaakt en zorg voor leefbare lonen en de vrijheid om een vakbond te hebben. De sportmerken die echt werk willen maken van ‘schone kleren’ sluiten zich best aan bij de Fair Wear Foundation.

Philippe Gilbert

Om aan de sportmerken te tonen dat sportminnend België wel degelijk wakker ligt van hoe onze kleren gemaakt zijn, moeten er heel veel handtekeningen worden verzameld. Ronde van Vlaanderen-winnaar Philippe Gilbert beet alvast de spits af. Hij zette als eerste zijn handtekening op een schoon wielertruitje, meteen ook het campagnebeeld. Met massaal veel handtekeningen hopen de organisatoren de Belgische sportmerken uit te dagen tot een topprestatie op het vlak van ethisch verantwoord ondernemen. Zodat in de toekomst Gilbert, zijn collega-wielrenners en alle wielertoeristen kunnen fietsen in een ‘schone’ fietsoutfit. Onder de slogan ‘Belgisch is ook ethisch’. Hoe cool zou dat niet zijn in een fietsland als België