Decathlon wil het logistiek centrum in Willebroek sluiten. Tijd voor overleg met de personeelsvertegenwoordigers over de gevolgen voor het personeel of eventuele alternatieven, zou je denken. Maar daar doet Decathlon niet aan mee. Het bedrijf weigert elk overleg met de verkozen personeelsafgevaardigden.
“Decathlon noemt zichzelf een ‘bevrijde onderneming’,” legt Erika Lambert van ACV Puls uit. “Decathlon heeft zich ‘bevrijd’ van sociaal overleg. Het bedrijf wil enkel rechtstreekse communicatie met individuele personeelsleden. Tijdens een jaarlijks ‘bilan’-event krijgen alle aanwezigen informatie over de plannen van het bedrijf. Ruimte voor overleg of een weerwoord is daar natuurlijk niet. En aansluitend mag iedereen dan gezellig ontspannend gaan sporten. Daar stopt de informatie. Decathlon weigert het gesprek aan te gaan met vakbondsafgevaardigden. Het antwoordt met ‘no comment’ op alle vragen. De wettelijk verplichte vergaderingen met de vakbond gaan formeel nog door, maar van dialoog is daar al lang geen sprake meer. Er wordt geen informatie gedeeld en nog minder besproken.”
“De directie regeert als een dictator!”
Kan dat zomaar?
Lambert: “Nee. Wettelijk is het bedrijf verplicht om informatie te verstrekken en te overleggen over de een aantal punten. In het geval van het voornemen om het logistiek centrum te sluiten moet de vakbond geïnformeerd en betrokken worden. Maar niks daarvan. Onze verkozenen krijgen geen informatie over de timing, de redenen, de planning… Er is geen enkele bereidheid om de vakbond op enige manier te betrekken. Het bedrijf legt die wettelijke verplichting koud naast zich neer. We hebben daarom in december een strafklacht neergelegd bij het arbeidsauditoraat, wegens overduidelijke inbreuken op de wet. Maar daar hebben we sindsdien niks meer van gehoord. De arbeidsauditeur heeft de handen vol met tal van dossiers. Dit is het zoveelste in de rij. Het kan dus nog wel even duren voor het effectief op tafel komt. En ondertussen doet Decathlon gewoon verder. We schakelden ook de arbeidsinspectie in om te bemiddelen, maar de inspecteur mocht de vergaderzaal niet in. In maart trokken we ook naar het parlement toen het dossier daar op tafel werd gelegd. Maar ook dat leverde nog niks concreets op. Allemaal heel frustrerend. Ik word er een beetje moedeloos van. Het is zoals een hardrijder die de overtredingen opstapelt, maar niet van de weg wordt gehaald door de politie. Er is nood aan betere manieren om overduidelijke overtredingen te stoppen.”
Hoe is het intussen met het personeel in Willebroek?
Lambert: “Het e-commerce deel van het logistiek centrum is intussen gesloten. Verhuisd naar Nederland. Over het gewone logistieke deel blijft onduidelijk wanneer de werkzaamheden stopgezet worden. Het personeel weet niet wat er met hen gaat gebeuren. Een aantal zijn al vertrokken op eigen initiatief. Dat heeft Decathlon natuurlijk graag. Want zo komen ze er goedkoop vanaf. Andere zijn ziek van de stress. Nog andere zitten thuis zonder informatie over hoe het verder gaat. In de wandelgangen horen we dat het stopt eind 2024. Maar officieel krijgen we geen bevestiging over wat, hoe en wanneer. Het is een beetje als vechten tegen geesten. Ik begrijp dat het voor Decathlon niet fijn is dat de gouden jaren voorbij zijn en ze nu minder fijne boodschappen moeten brengen. Maar zwijgen is geen optie. Overleg kan helpen om perspectief te zien. En te bieden aan het personeel!”
Hoe reageren de vakbondsafgevaardigden?
Lambert: “Ze blijven proberen. Ze kunnen nog altijd hun collega’s informeren over hun rechten. Maar als ze een probleem aankaarten bij de directie, krijgen ze geen antwoord. Het bedrijf praat enkel met personeelsleden zelf, niet met hun vertegenwoordigers. Afgevaardigden kunnen ook geen problemen meer signaleren die zich voordoen in bepaalde vestigingen, zoals problemen met de verwarming. Ze kunnen zelfs geen andere vestigingen meer bezoeken om te polsen naar wat er leeft. Meer zelfs, ze worden gebasht door de directie. Vakbondswerk wordt gesanctioneerd. Personeelsvertegenwoordigers die opkomen voor hun collega’s worden aangemaand om hun vakbondsuren terug te betalen. En wie ingaat tegen de wil van de directie, wordt weggezet als ‘bedrijfsonvriendelijk’. Een beetje zoals Poetin in Rusland alle tegenstand criminaliseert. Het gaat echt ver.”
Auteur: Jan Deceunynck | Foto: Rebecca Fertine