In juli was er grote sociale onrust in Zuid-Korea. De context voor sociale rechtvaardigheid is al enkele jaren verslechterd door vakbondsrepressie door de Koreaanse regering. Zo voerden op 14 juli 64.000 gezondheidswerkers actie voor meer personeel, betere medische diensten en hogere lonen. De regering labelde het protest als illegaal en noemde het een puur politieke actie. Op 18 juli zat in de banksector het collectief overleg muurvast na 25 intensieve onderhandelingsrondes.
Werkgevers weigerden er in te gaan op quasi alle vakbondseisen, waaronder ook een loonsverhoging van 1,5% – nochtans een zeer minimale vraag in vergelijking met andere sectoren. Een vraag tot verzoening werd ingediend maar in de huidige context is staking wellicht nodig. En op 20 juli kwam de Koreaanse metaalvakbond met 100.000 leden op straat om de repressie aan te klagen. Er ligt namelijk een hervorming op de regeringstafel die werknemers nog kwetsbaarder zou maken. Eén extreem voorstel is de 69-urenweek. De hervorming staat niet los van eerdere aanvallen op vakbonden door de overheid. De bedoeling is om werknemers kwetsbaarder te maken en bescherming af te bouwen.