“Als jij van mij was zou ik jou nooit in een huis vol wildvreemde mensen hebben achtergelaten”, denkt Eibhlín Cinnsealach hardop, wanneer ze in stilte het kind van haar nicht gadeslaat.
En toch is dit achterlaten het heilzaamste dat dat kind tot nog toe in haar leven is overkomen. Tot zij bij Eibhlín en haar man Séan terechtkomt, zwierf de kleine Cáit de meeste tijd liefst zo ongezien mogelijk rond op het slonzige boerenerf van haar ouders. De stilste telg uit een uitdijend Iers gezin heeft er vooral geleerd zich gedeisd te houden, en te zwijgen over het feit dat moeder nooit alle monden kan voeden en vader niet bepaald een toonbeeld van werkijver is. Wanneer dit overtollige kind in de zomer van 1981 met een zoveelste gezinsuitbreiding in het verschiet aan de Cinnsealachs wordt ‘uitbesteed’, ervaart zij voor het eerst aan den lijve wat affectie is. Ze is welkom, krijgt een warm bad en propere (jongens)kleren, haar lange haar wordt zorgvuldig geborsteld… De zachtmoedige Eibhlín is een zegen voor dit kind, de stugge Séan wordt – een beetje schoorvoetend, dat wel – haar bedaarde bondgenoot. Toch is het is van bij het begin duidelijk dat dit warme nest ook trauma’s herbergt die maar niet aangeraakt of uitgesproken raken.
Misschien komt het doordat polemiek en polarisatie zo gewoon zijn geworden, en briesen en schelden veel gebezigde communicatievormen, dat deze The Quiet Girl zo hartveroverend uit de toon valt. Alles is namelijk delicaat in en aan dit bijna halsstarrig ‘klein’ gehouden langspeelfilmdebuut van Colm Bairéad. De Ierse documentairemaker en tv-regisseur kijkt in zijn grotendeels Iers-Gaelisch gesproken verfilming van een novelle van Claire Keegan argeloos door de ogen van een eenzaam en veronachtzaamd kind; omzichtig, zonder veel omhaal of groot misbaar. De empathische vertelling die uit die stilletjes openbloeiende leefwereld opflakkert, is een van de kostbaarste kleinoden die dit jaar in de bioscoop te zien zijn. Deze eerste Ierse film ooit die een Oscarnominatie kreeg voor Beste niet-Engelstalige film, greep net zoals Lukas Dhonts Close naast de hoofdprijs. Maar koesteren mag je dit juweeltje, hoe dan ook.
Hemelsmooi drama over een stil kind dat ver van huis rust en affectie vindt (Catherine Clinch)
The Quiet Girl is vanaf 10 mei te zien in de Belgische zalen.
Recensie: Karin Seberechts