Bij de Rana Plaza-tragedie in 2013 stortte een kledingfabriek in en kwamen meer dan 1000 arbeiders om het leven. Het daaropvolgende Bangladesh-akkoord verzekerde veiligheidsinspecties. Een groot succes. Het akkoord dreigde onlangs echter af te lopen. Gelukkig werd het op de valreep, en dankzij veel druk, vernieuwd. We spraken met Sara Ceustermans, coördinator van de Schone Kleren Campagne.
“Het nieuwe akkoord zal 26 maanden effect hebben. Het doel is om uiteindelijk de inspectieverantwoordelijkheid aan de overheid in Bangladesh over te dragen,” legt ze uit. “In ons land voert de overheid de veiligheidsinspecties uit; de Bengaalse overheid is daar nog niet klaar voor. Het zijn de grote merken en ketens die de veiligheid bepalen. Ze betalen erg weinig voor hun producten waardoor hun leveranciers geen geld hebben voor de veiligheid. Met dit akkoord krijgen we die merken aan tafel. Ook op Europees niveau wordt gewerkt aan nieuwe ketenzorgwetgeving. Dit akkoord is een manier voor bedrijven om te tonen dat ze die nieuwe wetgeving ernstig nemen.”
Is het wel een overwinning? Er zijn minder deelnemers.
“Het is zeker een overwinning. Het vorige akkoord betekende veel vooruitgang voor twee miljoen kledingarbeiders in zo’n 1700 fabrieken. Er doen al zo’n 124 ondernemingen mee en dat aantal groeit nog. Al ontbreken er een aantal grote namen, zoals het Franse KIABI en Auchan, of het Amerikaanse Walmart. Eigenlijk zou elk bedrijf dat kleding laat produceren in Bangladesh moeten meedoen, als ze écht begaan zijn met de werknemers in hun toeleveringsketen.”
“Een nieuw element is ook dat uitbreiding naar andere landen mogelijk wordt. Denk maar aan Pakistan, dat berucht is voor zijn onveilige fabrieken. Lokale vakbondsorganisaties daar zijn al vijf jaar vragende partij voor zo’n akkoord. In de toekomst mikken we ook op andere landen als Marokko, Egypte, Cambodja… Gebrekkige veiligheid is een wijdverspreid probleem in de kledingsector in Azië en Noord-Afrika.”
Wat kunnen onze lezers doen?
“Hou onze website www.schonekleren.nl in de gaten en wees je bewust van welke kledij je koopt. Of als je in een kledingbedrijf werkt, zet je werkgever dan aan zich aan te sluiten. Dit akkoord kost een Belgische KMO maar zo’n 10.000 dollar per jaar en garandeert dat er niks ernstigs zal gebeuren bij toeleveranciers.”
Auteur: Max De Boeck | Afbeelding: Kristof Vadino