“Iedereen vraagt mij altijd waarom ik niet eerder bij hem ben weggegaan. Waarom vraagt nooit eens iemand waarom hij er niet mee ophield?”…
Het is een retorische vraag die wel eens vaker mocht gesteld worden, en die voor slachtoffers van partnergeweld wellicht niet zo retorisch is. Ze is het in elk geval allerminst voor de alleenstaande moeder met twee jonge dochters in Herself. Sandra vluchtte na een zoveelste gewelddadige episode het echtelijk huis uit, een verbrijzelde hand en een getraumatiseerd kind rijker. Sindsdien kamt de schoonmaakster annex dienster tevergeefs Dublin uit, op zoek naar een menswaardig onderkomen. Voorlopig is zij samen met haar kinderen door de sociale dienst neergepoot in een luchthavenhotel, waar ze zich niet in de lobby mag vertonen. Wanneer Sandra op YouTube een handleiding vindt voor een kleine zelfbouwwoning gaat ze aan het cijferen. En laat het uitgerekend één van haar nukkigste klanten zijn die met een lening én een lapje grond over de brug komt. Dat huis voor haar en haar kinderen: dat moet en zal er komen.
Huiselijk geweld, ploeterende alleenstaande moeders, schrijnende woningnood op een obsceen geprijsde huurmarkt en bureaucratische tredmolens: het zou een kolfje naar de hand zijn van bijvoorbeeld Ken Loach of de Dardennes. Regisseur Phyllida Lloyd moet in Herself best wat bricoleren om die grote sociale portrettisten bij te benen. Haar ontwapenende ode aan weerbaarheid en solidariteit klinkt soms wat te zoet om waar te zijn en wordt hier en daar ‘geholpen’ door scenariohandigheidjes. Niet dat Lloyd daar lang van wakker ligt. Zij vertelt gedecideerd én meeslepend, hoofdactrice (en scenarioschrijfster) Clare Dunne speelt de pannen van het dak en de soundtrack werkt aanstekelijk. Er valt overigens veel te zeggen voor de onbevangen manier waarop de maakster van Mamma Mia! de akelige clichés van partnergeweld ombuigt in een verhaal dat ondanks alles upbeat wil zijn. En het doet eerlijk gezegd ook deugd om als kijker even onbevangen mee te gaan met het aandoenlijk bijeengeklutste gezelschap dat, Witness-gewijs en op de tonen van Sia’s Titanium, aan een veilige haven timmert. Feelgoodfilms met weerhaakjes: het mag best.
Ontwapenende ode aan weerbaarheid en solidariteit.
Herself is vanaf 22 september te zien in de Belgische bioscopen.Auteur: Karin Seberechts