Is het wenselijk om in de geest te willen kijken van een mens die geestelijk aftakelt? Om te peilen naar de ravage die dat aanricht in het wezen van die mens zelf… In zijn filmdebuut The Father – naar zijn eigen toneelstuk Le père – doet theaterauteur Florian Zeller precies dat.
Zeller troont ons mee naar het riante Londense appartement en de leefwereld van Anthony, een kranige tachtiger. Wanneer zijn dochter Anne hem vertelt dat de zoveelste thuishulp haar biezen heeft gepakt nadat hij haar voor bitch heeft uitgescholden, staat Anthony op zijn achterpoten. Hij hoeft al die pottenkijkers en potentiële dieven niet in huis. Hij redt zich prima, thank you very much… Maar is het fraaie appartement waarin hij zijn ochtendthee zet wel het zijne? Gaat Anne nu wel of niet met haar nieuwe liefde naar Parijs verkassen? En wie is dan die man die in zijn woonkamer op zijn dooie gemak de krant zit te lezen? Was hij nu ingenieur of tapdanser? Waarom komt zijn lievelingsdochter Lucy nooit eens langs? Waar is trouwens haar schilderij? En zijn horloge…?
Het is de laatste jaren bijna struikelen over films en boeken over dementie. Slechts weinige daarvan dringen zo gericht en attent als The Father door in de verpulverende ziel van een man die zichzelf compleet verliest. Florian Zeller maakt niet alleen zijn nevenpersonages maar ook zijn kijkers deelgenoot van die wrede kaalslag, van desoriëntatie tot volkomen ontreddering. Geliefden en onbekenden, werkelijkheid en dromen, vroeger en nu: in Anthony’s beleving loopt gaandeweg alles in elkaar over. Als een soort misdrukte legpuzzel zonder voorbeeldblad.
De vaak wat geaffecteerd acterende Anthony Hopkins draagt dit drama met een ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid én nuance. De Oscar is hem gegund. De supporting cast met een voortreffelijke Olivia Colman op kop biedt stevige ruggensteun. Maar The Father is ook erg gebaat bij de score van Ludovico Einaudi en enkele zeer efficiënt gebruikte aria’s uit King Arthur van Purcell en Bizets De parelvissers. Films die het dichtst tegen de pijnlijkste episodes uit het leven aan schuren, zijn vaak het moeilijkst om naar te kijken. Dat is bij The Father niet anders. Hard en hartverscheurend.
The Father is vanaf 16 juni te zien in de Belgische bioscopen.