Wat is een IPA?
Om de twee jaar onderhandelen werkgevers- en werknemersorganisaties over een interprofessioneel akkoord (IPA) dat de loon- en arbeidsvoorwaarden bepaalt voor alle werknemers die in ons land in de privésector werken.
Een zeer belangrijk onderdeel van deze onderhandelingen is uiteraard de loonstijging. De loonwet heeft deze loononderhandelingen echter in dermate een strak keurslijf gestoken, waardoor er nog nauwelijks marge is om te onderhandelen. Op basis van onder andere de loonevolutie in de ons omringende landen, berekent de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) voor de start van IPA-onderhandelingen de ‘loonmarge’, oftewel hoeveel de lonen de komende twee jaar maximum mogen stijgen. Maar met die berekening is van alles mis. Er zit nogal wat sjoemelsoftware in de loonwet, waardoor de lonen nauwelijks kunnen stijgen.
Vervalsing 1
Men berekent hoeveel een werkuur kost, maar niet hoeveel het opbrengt. Dat is in België nochtans gemiddeld meer dan in de ons omringende landen. De loonwet zegt dat dit niet mag meetellen in de onderhandelingen.
Vervalsing 2
Men wil geen rekening houden met loonsubisidies. Die waren in ons land in 2019 goed voor 12,5 miljard euro. Dat betekent dat de bedrijven dat bedrag niet zelf moesten betalen. Maar daar mag in de onderhandelingen geen rekening worden gehouden.
Vervalsing 3
De loonwet zegt ook dat er geen rekening mag worden gehouden met de tax shift die de vorige regering doorvoerde. Die leverde de bedrijven nochtans 2,8 miljard euro op, berekende de RSZ. Alweer een groot stuk van de kost die de bedrijven niet moesten betalen, maar nu wel wordt aangerekend om de lonen laag te houden.
ACV Puls heeft altijd gepleit voor vrije loononderhandelingen. Wij willen niet gebonden worden door een opgelegde loonnorm. Die mag hooguit de richting aangeven, maar niet bindend zijn. Daarom willen we af van de loonwet.
Auteur: Jan Deceunynck | Foto: Shutterstock