Sofie Wilssens: Medewerker infodienst/callcenter
De twee eerste weken van de lockdown heerste er een gespannen sfeer op kantoor. We konden toen (nog) niet thuiswerken. Bovendien was er op kantoor geen sprake van social distancing, gezien
we met de collega’s vrij dicht op mekaar zitten. Ook handgel was er toen nog niet. Pas toen het echt opgelegd werd door de overheid, werd er actie ondernomen, want door het strenge beleid rond thuiswerk was onze organisatie hier totaal niet op voorzien. Uiteindelijk heeft Febelco wel heel veel moeite gedaan om zoveel mogelijk mensen thuis te kunnen laten werken, zoals door de aankoop van laptops.
Ik ben alleenstaande mama. Mijn twee dochters (8 en 10) wonen fulltime bij mij, mijn zoon is enkel in het weekend bij mij. Die eerste twee weken heb ik dus beroep gedaan op de noodopvang van de school, die trouwens enorm goed georganiseerd was. Vanaf begin april bleven mijn dochters de hele dag thuis, terwijl ik fulltime moest werken. Dat leek een bijna onhaalbare opdracht. Ze moesten immers heel wat schoolwerk doen en online lessen volgen. En toch liep dat vanaf dag één heel erg vlot, omdat we duidelijke afspraken maakten. Zij op hun kamer, ik beneden aan de keukentafel.
Omdat ik in een callcenter werk, ben ik bijna voortdurend aan het bellen. Ze konden me dus niet voor alles ‘storen’. Maar dat beseften mijn dochters wel. Tijdens mijn pauzes deed ik wat huishoudelijk werk, aten we een tussendoortje en konden ze me vragen stellen over hun schoolwerk. Ze konden ook één keer per dag bellen met hun leerkracht.
Het kostte me best veel energie om fulltime thuis te werken, mijn kinderen te helpen en het huishouden te runnen. Maar ik had één gouden regel: vanaf 17u hield ik me enkel nog bezig met mijn kinderen.
En zo verloopt de lockdown voor mij en mijn kinderen redelijk vlot. Dat hebben we in grote mate te danken aan de duidelijke afspraken en planning die we onderling hebben gemaakt. Die structuur zorgde voor rust, wat toch belangrijk is als je met 3 of 4 constant thuis zit.