Het ACV steunde de nationale betoging tegen racisme die normaal op 21 maart had moeten plaatsvinden in Brussel. Maar de strijd tegen het coronavirus strooide roet in het eten zodat er op een andere manier actie werd gevoerd. Met spandoeken, posters, boodschappen op de sociale media. Aan ramen, op balkons, waar het veilig kon.
Aan de kant blijven staan is geen optie voor de vakbond. “Wij moeten duidelijk maken dat racisme niet kan”, zegt het ACV.
Racisme gaat niet alleen over de dagelijkse vernedering van mensen met een andere huidskleur of met een migratie-achtergrond. De normalisering van racisme leidt steeds vaker tot nog meer racisme, het is een soort sneeuwbaleffect.
De Vlaamse regering heeft vreemdelingen al geviseerd door rechten voorwaardelijk te maken. Gevreesd wordt dat een federale regering dezelfde toer zal opgaan.
Het middenveld wordt afgebroken, ook organisaties die het opnemen voor etnisch-culturele minderheden. De Vlaamse overheid wil zich terugtrekken uit het gelijkekansencentrum Unia. Onder staatssecretaris Theo Francken (N-VA) werd doelbewust zwaar bespaard op het asielsysteem, om chaos te creëren. Er was sprake van een doelbewuste verrottingsstrategie.
Ook de situatie op de arbeidsmarkt blijft een ernstig probleem. Nergens is de kloof tussen autochtonen en mensen met een migratieachtergrond zo groot als in ons land. Extreemrechts misbruikt de politieke impasse om kiezers te winnen en speelt in op onvrede en frustraties. Vreemdelingen krijgen vaak de schuld van alle problemen. En wie pleit voor solidariteit en menselijkheid, wordt als naïeveling weggezet. Onjuist, en onterecht.
Racisme normaliseren? Niet met de vakbond!
