Op 2 juni kwam de zorgsector op straat voor meer investeringen in zorg, welzijn en cultuur. De werkdruk moet omlaag en de werkomstandigheden omhoog. Doriana stapte enthousiast mee op in Brussel. Kyle was er graag ook bij geweest, maar kon omwille van personeelskrapte in zijn instelling niet mee.
Maaltijdcheques als hefboom
“Ik werk als logistiek medewerker in een woonzorgcentrum. Ik wilde heel graag deelnemen aan de actiedag, want de eisen zijn meer dan terecht,” legt Kyle uit. Er is dringend nood aan meer personeel in de zorg. Overal, maar zeker ook bij ons. Het is echt problematisch. Eigenlijk draaien we continu op weekenddienst omdat er te weinig volk is. Dat gaat natuurlijk ten koste van de zorg. Dat wordt steeds meer bandwerk. Een praatje maken met de bewoners is er niet meer bij. Die betalen elke maand een stevige factuur, maar krijgen daar te weinig voor terug. Daarom hebben we beslist om niet mee te gaan betogen, hoe hard het ook nodig is. Maar we wilden de bewoners en onze collega’s niet nog meer in de problemen brengen.”
Wel voerden Kyle en zijn collega’s actie op de werkvloer. “Aan de personeelsingang vroegen we alle collega’s om onze petitie te tekenen. Daarin vragen we aan onze werkgever om eindelijk maaltijdcheques te voorzien. Dat zou niet alleen goed zijn voor het huidige personeel, maar het kan ook potentiële collega’s over de streep trekken. Sollicitanten haken nu af omdat ze bij ons geen maaltijdcheques krijgen en in andere instellingen wel. Dan gaan ze liever daar werken. Ze hebben keuze genoeg.”
Kinderen zijn de dupe
Doriana werkt als opvoedster dagelijks met dove en slechthorende kinderen en jongeren. “Tijdens corona is gebleken hoe hard de zorgsector nodig is. Er is nood aan veel meer zorg. Meer middelen, meer personeel, meer opleiding. Ik doe mijn job heel graag. Maar we hebben handen tekort. Onze dag wordt ook steeds meer volgestouwd met papierwerk en vergaderingen. Dat komt allemaal bovenop onze eigenlijke zorgjob. We hebben steeds minder tijd om met de kinderen bezig te zijn. Uiteindelijk zijn zij de dupe van het personeelstekort.”
Doriana kwam op 2 juni op voor haar collega’s én de kinderen waar ze voor zorgt. “De kinderen hebben recht op opvoeders die tijd hebben voor hen, die hen helpen bij hun huiswerk of waarmee ze een babbeltje kunnen doen. Dat schiet er steeds meer over. Maar we doen het ook voor onszelf. Veel meer dan vroeger vallen collega’s ziek uit. Dan moeten de anderen inspringen. Want vervanging vinden wordt ook steeds moeilijker. Ik doe deze job al elf jaar. Ik doe het heel graag. Maar het moet wel leefbaar blijven. Ik wil ook zelf niet onderuit gaan.”
Lees meer op www.wittewoede.be
Auteur: Jan Deceunynck | Afbeeldingen: Daniël Rys – Maarten Brys