Wie houdt van klassieke muziek, kent gegarandeerd de Vier Seizoenen van Vivaldi. Zoals elk seizoen zijn charmes en zijn donkere kantjes heeft, zo klinkt ook het eerste begrotingswerk van de Vivaldi-regering De Croo: hoopvolle aanzetten, maar ook giftige angels.
Aan de inkomstenzijde noteren we voorzichtige eerste vliegtuigtaksen, een begin van de inperking van de RSZ-gunsten voor topsporters, een startende aanpak van het misbruik van de RSZ-vrijstelling bij een eerste aanwerving… Maar helaas ook een nieuwe stijging van de werkgeversbijdragen voor SWT. Die maken het nog moeilijker om aan het einde van je loopbaan uit de ratrace te stappen. Dat is het tegenovergestelde van wat wij willen.
Een aantal hete aardappels over de arbeidsmarkt, worden doorgeschoven naar het sociaal overleg: de betere afstemming van arbeid en privé via vierdagenweek, het recht op deconnectie en meer stabiliteit in de uurroosters van deeltijdse werknemers. We gaan graag het debat aan.
Een pak minder vrolijk worden we van de zogenaamde ‘symbolische sancties’ voor werkgevers en werknemers bij re-integratie na ziekte. Die staan haaks op het advies van de Nationale Arbeidsraad. Werkgevers en vakbonden raden elke vorm van sancties af. Het helpt niet om zieken te stigmatiseren. Het is jammer dat een ideologische fixatie primeert op de realiteit.
Een ander heikel punt is de e-commerce. Om die te bevorderen, moet nachtwerk blijkbaar makkelijker – lees: goedkoper – worden. De regering maakt het mogelijk om daar met één vakbond een akkoord over te sluiten. Dat is meer dan een deuk in de flank van het sociaal overleg. Ze voegt er bovendien nog een experiment aan toe door ook nachtarbeid via individuele overeenkomsten in te voeren. Dat is nog veel erger. De sociale partners krijgen tijd tot maart 2022 om hier adviezen in te formuleren. Maar de distributiewerkgevers verhinderen via hun federatie Comeos al jaar en dag een ernstig akkoord. Wij willen geen goedkoop nachtwerk dat het aantal hamburgerjobs nog verhoogt. Nachtarbeid is ongezond. Daar past geen goedkope uitbuiting.
De maatregelen om de energiefactuur betaalbaar te houden, zijn belangrijk. Maar het fundamentele probleem is de privatisering van de energiesector. Die ging goedkoper zijn voor de bevolking. In de praktijk leidt het nu tot ontsporende energieprijzen waar politici geen enkele vat meer op hebben. Laat het een waarschuwing zijn voor elke verdere privatiseringsdrift, om de gezondheidszorg niet te noemen.
Deze begroting biedt kansen. Die willen we maximaal omzetten in goede regelgeving. Maar we kijken ook uit voor de giftige angels. Daar zijn we nog wel even zoet mee.
Auteur: Stefaan Decock | Afbeelding: Dries Luyten