De hand aan de ploeg

Hopelijk is er op het moment dat je dit leest al meer duidelijkheid over het sociaal overleg. Maar op het moment dat we dit schrijven, onderhandelen vakbonden en werkgevers in de Groep van Tien nog volop over vier belangrijke thema’s. Niet over koopkracht. Het bemiddelingsvoorstel van de regering werd door de vakbonden unisono verworpen. Maar nog wel over de minimumlonen, het aanvullend pensioen, flexibiliteit en eindeloopbaan.

Wat koopkracht betreft, hield het regeringsvoorstel vast aan de vermaledijde loonwet van 1996. Dat is problematisch voor de onderhandelingsruimte nu, maar blijft dat ook in de toekomst. Dus ook binnen twee jaar zal het dossier terug de kop opsteken. De corona consumptiecheques van 500 € netto die worden voorgehouden, zullen er voor de meeste werknemers niet zijn. Het is bovendien schrijnend dat ons socialezekerheidsstelsel opnieuw belangrijke inkomsten misloopt door dit nieuwe netto-verhaal. Bijzonder pijnlijk op een moment dat het belang van onze sociale zekerheid meer dan ooit als noodzakelijk wordt aangevoeld.

Over de vier andere thema’s was bij het ter perse gaan van dit magazine nog geen witte rook. Maar we leggen hier graag uit waar de onderhandelingen over gaan. De minimumlonen zijn sinds 2008 niet meer verhoogd. Nu ligt een ontwerp op tafel om het interprofessioneel gewaarborgd minimumloon wél aanzienlijk op te trekken. Er wordt gewerkt aan een traject, gespreid over verschillende onderhandelingsrondes, om de kloof te overbruggen met de evolutie van de andere lonen. Die namen in dezelfde periode met 20% toe.

Op vraag van de werkgevers ligt dan weer een traject op tafel om tegen 2030 de aanvullende pensioenen voor arbeiders en bedienden te harmoniseren. Dit is een stevig uitstel. Want de huidige regeling loopt in principe af tegen 2025. Werkgevers willen meer tijd om een gelijkschakeling te realiseren. Ook flexibiliteit staat helaas weer op de agenda. Werkgevers willen een verlenging van de fiscale gunstmaatregelen voor overuren. Maar ze willen ook meer flexibiliteit tout court. Een lastig verhaal, want België kent al alle denkbare flexibiliteit. Alleen willen werkgevers het steeds goedkoper. En dat is moeilijk vol te houden.

Verder zijn er nog de discussies over landingsbanen en de eindeloopbaan. Als vakbond willen we praten over mogelijkheden voor SWT – niet in het minst over verlaagde leeftijdsgrenzen bij herstructureringen of voor ondernemingen in moeilijkheden. Want die komen er helaas weer aan. Het sociaal overleg staat dus voor forse uitdagingen, binnen veel te krappe marges. Die moeten politiek absoluut gecorrigeerd worden. Ook de vier thema’s die nog op tafel liggen zijn bijzonder geladen. Hopelijk wil iedereen de hand aan de ploeg slaan en tot sterke afspraken komen.