Vakbondswerk redt Mini-Europa
Mini-Europa blijft bestaan. En dat is de verdienste van het personeel. Als vakbondsvrouw Rose Cuvelier niet dapper de telefoon had gepakt om naar Brussels burgemeester Close te bellen, had de directie het bijltje erbij neergelegd.
De voorbije jaren waren moeilijk voor Mini-Europa. Het grote stadsproject Neo wilde op de Heizelvlakte met het bedrijf in zee, maar raakte niet uit de startblokken. En intussen liep een langdurig contract met de stad Brussel ten einde. Mini-Europa dreigde daardoor tussen wal en schip te vallen. De gesprekken tussen de verschillende partners verliepen zeer moeizaam. De uitbater was daardoor al op zoek naar een alternatieve locatie en wilde de Brusselse activiteit stopzetten. De procedure voor de stopzetting werd al opgestart. Het einde van Mini-Europa zou ook het einde betekenen voor de 26 werknemers. Eind december 2020 zou het doek vallen.
Niets bewoog
In het kader van de stopzettingsprocedure stapte Rose Cuvelier naar voor om de personeelsbelangen te verdedigen. Ze had niet meteen ervaring met vakbondswerk, maar was wél ACV-lid. Samen met vakbondssecretaris Tom Holvoet beet ze zich vast in het dossier. “Ik merkte dat er eigenlijk niets bewoog. De directie had het eigenlijk al een beetje opgegeven. Begrijpelijk, want na die jarenlange twijfels over het voortbestaan, waren ze alle hoop kwijt. De stad kwam niet over de brug, het Neo-project bleef ook ergens ter plaatse trappelen,” beschrijft Rose de situatie. “Maar wij als personeel wilden wél voort. De wanhoop nabij belde ik het Brusselse stadsbestuur. Wat hadden we te verliezen? Vijf minuten later hadden we een afspraak geregeld om het dossier te gaan bespreken.”
Dat ene telefoontje bleek het begin van de heropstanding. “We zijn vanuit ons standpunt als personeel gaan praten met het stadsbestuur. We hebben niet onderhandeld over wat er met Mini-Europa moest gebeuren. We hebben gewoon gezegd dat we onze job niet wilden verliezen en dat het personeel al die jaren echt wel expertise had opgebouwd in de uitbating van het park.” En daar bleek het stadsbestuur wel oren naar te hebben. “Ze hebben het dossier toen vanuit ons perspectief bekeken en met ons vastgesteld dat het jammer zou zijn als Mini-Europa zou verdwijnen.”
Kerstcadeau
Het dossier kwam eindelijk terug op gang. Begin december 2020 gingen Mini-Europa en de stad terug aan tafel zitten om de toekomst verder te bespreken. En ze kwamen tot een akkoord dat het park opnieuw voor 30 jaar zekerheid biedt. “Net voor kerstmis kregen we bericht van onze werkgever dat we er een mooi kerstcadeau op ons wachtte: Mini-Europa was gered!”
“Ik heb veel te danken aan het ACV,” legt Rose terugblikkend uit. “Tom heeft mij door die hele periode gecoacht. Meestal op afstand, want door corona kon hij niet altijd bij de vergaderingen aanwezig zijn. Eén keer zat hij mee aan tafel. Hij heeft toen bijna een heel uur het woord gevoerd. De advocaten aan tafel kregen er geen speld tussen,” lacht ze.
Heropening
Intussen zijn alle werknemers enthousiaster dan ooit terug aan de slag. Want ze moeten het park klaar maken tegen de heropening. Die is gepland op 29 maart – als corona geen roet in het eten gooit. Maar hoe dan ook heeft Mini-Europa opnieuw perspectief.
En daar is ook de werkgever blij om. “Ik heb me tijdens de besprekingen met de werkgever wel eens afgevraagd of ik niet te veel een dwarsligger was. Want ik hield soms echt wel stevig voet bij stuk. Maar uiteindelijk zijn we er allemaal beter van geworden. Ook voor de directie is er een hele last van hun schouders gevallen. De voorbije 10 jaar was er nooit een perspectief mogelijk op lange termijn. Ik begrijp best dat het in die context moeilijk is om er in te blijven geloven. Maar nu is de directie terug enthousiast. Ze hebben terug inspiratie en willen investeren in het park.”
Auteur: Jan Deceunynck | Foto: Daniël Rys