Ons land bereidt zich voor op de relance. Maar als dat betekent dat werknemers de handen op de rug moeten binden om de economie een boost te geven, dan stellen we ons toch vragen.
Begin dit jaar vroegen we onze leden wat zij belangrijk vinden. Nooit eerder was de respons op een bevraging van ons zo groot. Je leest er meer over op pagina 4. Een beter inkomen, een gezonde balans tussen werk en privé, werk- en inkomenszekerheid, een faire vergoeding voor thuiswerk, een sterkte start van de loopbaan en een menswaardig eindeloopbaanbeleid… Het zijn stuk voor stuk knelpunten waar onze leden, of werknemers in het algemeen, tegenaan lopen.
Die zelfde noden drijven mensen bij politieke verkiezingen naar de anti-politiek. Het zal aan deze regering zijn om het tij keren…
De instrumenten om tot redelijke oplossingen te komen bestaan in ons land. Elke 2 jaar onderhandelen werkgevers en vakbonden in de privé-sector over wat er nodig is om het welzijn en de welvaart van werknemers te verbeteren. Dat gebeurt eerst voor alle sectoren samen in een interprofessioneel akkoord, daarna worden de afspraken in overleg verfijnd op maat van specifieke sectoren en ondernemingen.
De motor van dat overleg ligt echter stil. Er is aardig wat zand ingeslopen. Dat zand heet ‘de Loonwet’. Die werd door de vorige regering volgepropt met sjoemelsoftware die elke mogelijke oplossing voor werknemers hypothekeerde. Ze liet geen ruimte. Deze slechte wet verhindert dat vakbonden en werkgevers vrij kunnen onderhandelen, met alle realiteitszin die nodig is om ook dit corona-tijdperk het hoofd te bieden. De verschillen tussen de economische sectoren zijn groot. Een strikte loonmarge, zoals die via gesjoemel geproduceerd wordt door de loonwet, is daardoor steevast onrechtvaardig – zowel voor sectoren die in coronatijden goed geboerd hebben, als voor sectoren die nog steeds kreunen onder de pandemie. De loonwet beperkt elke loongroei tot 0,4 %. Dat biedt echt geen perspectief om oplossingen voor de noden van werknemers te vinden. Voor wie een brutoloon heeft van 2.000 euro betekent de loonwet een maandelijkse opslag van 8 euro bruto. Een aalmoes.
ACV Puls zal zich samen met de andere vakbonden de komende weken en maanden inspannen om het juk van de loonwet af te gooien. Onrecht uit de wereld helpen, behoort nu eenmaal tot onze missie. En wie zou het anders doen?
Op 25 februari stellen we ons werknemersrapport voor en vragen we via initiatieven en acties in ondernemingen en instellingen duidelijk wat de inzet van de onderhandelingen is. Volg ons en doe vooral mee als je daartoe wordt uitgenodigd.
Een rechtvaardig relancebeleid kan niet zonder dat het ook oplossingen biedt voor de noden van werknemers.
Auteur: Stefaan Decock – Algemeen secretaris ACV Puls | Foto: Dries Luyten