N-VA KEERT AL TE VAAK ZIJN KAR
W.B. – PER E-MAIL
Bart De Wever (N-VA) moest in een tv-debat met John Crombez (sp.a), voor de recente verkiezingen, toegeven dat hij de wettelijke pensioenleeftijd op termijn nog méér wil optrekken. Zijn partij wil namelijk dat de pensioenleeftijd de gemiddelde levensverwachting volgt. Na het debat moest de N-VA dringend de schade beperken. Jan Spooren, pensioenspecialist van de partij, kon alleen uitbrengen dat het ‘puur electoraal gezien misschien beter geweest was hierover te zwijgen’. En De Wever zelf beweerde eerlijk te zijn, terwijl anderen ‘hun kar keerden’. Bij zijn partij zijn het altijd weer ‘de anderen’.
Het is juist de N-VA die een kampioen is in het keren van zijn kar! In de regering-Michel zou ze mee werk maken van een begrotingsevenwicht. Maar in de praktijk bleef die belofte dode letter. Voor 2019 liet die regering een begrotingsgat van 8,5 miljard euro achter!
Vlaams minister Liesbeth Homans beloofde de kinderarmoede te zullen halveren. Van die belofte kwam niets in huis. 1 op 7 kinderen in het Vlaamse deel des lands wordt geboren in armoede!
Vlaams minister Ben Weyts moest zijn plannen rond rekeningrijden opdoeken uit schrik voor stemmenverlies. En ook over het Migratiepact van de Verenigde Naties blies de N-VA eerst warm en dan koud. Uiteindelijk bleek de partij opeens ‘principiële bezwaren’ te hebben. Tiens.
De ‘taxshift’ van minister van Financiën Johan Van Overtveldt zou ‘budgetneutraal’ worden. Maar in werkelijkheid schoof deze minister een zware factuur door naar de volgende regering.
De Wever zou beter eens ‘in eigen hert kijken, nog even voor het slapengaan’. Hij kan niet blijven wijzen naar andere partijen of externe factoren. Zijn partij is de grootste in het noorden des lands, dus moet ze ook ruimte laten voor zelfkritiek. Nergens bij deze partij zie ik enige nederigheid of eerlijkheid. De Wever en de zijnen moeten verantwoordelijkheid nemen én dragen voor gevoerd beleid. Maar al te vaak keren zij de kar zonder enige gêne. Staatsmanschap moet je wel verdienen…
PENSIOEN
B.D. – PER E-MAIL
Ik ben 61 jaar oud en werk als verpleger in een woonzorgcentrum. Spijtig genoeg ben ik maar beginnen werken toen ik 23 was. Ik ben mijn job beu want ik heb soms veel pijn en het wordt lastig om mijn werk nog naar behoren te doen. Heffen, tillen en stappen is soms heel moeilijk.
Op zich doe ik mijn werk nog wel graag want ik draag de bewoners van ons WZC een warm hart toe. Ik moet nu nog bijna 4 jaar werken. Vanaf 1 april 2023 kan ik een volledig pensioen ontvangen. Als het mee zit, kan ik op 1 mei 2022 met SWT gaan.
Voor veel verpleegkundigen is dit alles een groot probleem, maar dat weten jullie wel. Dit leeft erg onder het personeel. Ik wilde mijn verhaal graag even kwijt!
Veel succes met ACV Puls!
PENSIOENSCHANDE
P.D. – EEKLO
De regeringsmaatregelen op het vlak van pensioen en SWT zijn zo ongelooflijk ingewikkeld dat veel mensen er niks van snappen. En zij die er wel iets van snappen, zijn verontwaardigd.
We horen nu al jaren dat ‘de brugpensioenen (SWT) onbetaalbaar zijn’, terwijl zoiets veel goedkoper is voor de regering dan een naakt ontslag. Op een brugpensioen moet je namelijk RSZ-bijdragen betalen, op een werkloosheidsuitkering niet. Open VLD, N-VA en CD&V vergeten er ook altijd bij te zeggen dat bedrijven hun winsten opkrikken wanneer ze werknemers aan de kant schuiven.
Het stoorde mij erg dat Vincent Van Quickenborne (Open VLD) zo fulmineerde omdat het nieuwe interprofessioneel akkoord (IPA) stelt dat mensen die wegens een herstructurering afgedankt worden nog één jaartje langer op 59 met SWT kunnen gaan. Toen deze liberaal nog minister van Pensioenen was, jaagde hij de verhoging van de pensioenleeftijd meerderheid tegen minderheid door het parlement. Voor iedereen? Neen, niet voor hemzelf en zijn collega’s. Zo’n beslissing moest volgens Van Quickenborne ‘bij consensus’ worden genomen. Voor hem en zijn collega’s zijn de voorwaarden véél rianter en soepeler…
Toen men – uit eerlijke schaamte – enkele jaren geleden het systeem afschafte, gebeurde dit alleen voor de nieuwe parlementairen. Zij die er al zaten zoals Van Quickenborne, hadden – dixit Sigfried Bracke – ‘verworven rechten’. Op de vraag waarom voor politici wel verworven rechten gelden, terwijl die voor hun kiezers met de voeten worden getreden, wist de man met een wedde van 300.000 euro per jaar géén antwoord.
Alleen in het Vlaams parlement werd het systeem volledig afgeschaft, maar ook daar is het nog altijd beter dan voor gewone mensen: leden van het Vlaams parlement kunnen nog altijd op pensioen vanaf 60 jaar.
Meryame Kitir (sp.a) diende een wetsvoorstel in om een einde te maken aan de parlementaire voorkeursbehandeling. En wie verzette zich daartegen? Daniel Bacquelaine, de huidige Minister van Pensioenen. Als de regels voor politici dezelfde zouden zijn als voor gewone werknemers, zouden onze pensioenen er heel wat beter uitzien. Zeker weten!
Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdrukkelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.
Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen:
Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen.
E-mailen kan uiteraard ook: communicatiedienst.acv-puls@acv-csc.be