“Opgenomen worden in een gemeenschap is het prachtigste wat er is”

Duizendpoot Renaat verzet mee bergen in Malawi

Renaat De Witte is een onmiskenbare duizendpoot. Hij werkt bij de Gentse staalproducent ArcelorMittal als vrijgestelde vakbondsafgevaardigde. Daarnaast is Renaat de oprichter van de internationale volksdansgroep ‘Wa? Da?’ en is hij actief in de lokale cultuurraad en verkeerscommissie. Hij is ook de stichter en bezieler van de vzw Go Nuts, die wasnoten verkoopt als alternatief voor traditionele wasmiddelen. En er is nog méér.

Het gezin van Renaat is één van de twee families die het scholenproject Pasparou dragen in het Afrikaanse land Malawi. De bal ging aan het rollen toen dochter Minne De Witte onverwacht besloot om een stage te doen in Malawi. “Dat is nu al twaalf jaar geleden en sindsdien is er heel veel gebeurd”, vertelt Renaat.
Toen ze stage deed in Malawi, kwam dochter Minne in contact met een Belgische familie die al actief was bij Pasparou. “Toen we Minne daar bezochten, raakte ik meteen in de ban van dit mooie scholenproject”, legt Renaat uit. “En sindsdien heeft het me niet meer losgelaten.”

Veel centen nodig

De oprichter van Pasparou, Ziba Wyson, is een gepensioneerde schooldirecteur. Hij wilde zijn droom verwezenlijken in zijn geboortedorp Kafukule: de bouw van een middelbare school. Maar Ziba had nog veel meer dromen, en dus was er geld nodig. Véél geld.
“Sinds twaalf jaar maken de twee Belgische gezinnen jaarlijks een kalender, met het verhaal van Pasparou en zelf gemaakte beelden. Deze actie wordt gesponsord door lokale ondernemingen zodat we de opbrengst van de kalenderverkoop volledig kunnen besteden in Malawi”, zegt Renaat. “Van rendement gesproken. We krijgen steun van de gemeente Destelbergen en van scholen die activiteiten organiseren. De plaatselijke Noord-Zuidwerking doet ook inspanningen voor ons. En de verkoop van wasnoten, via de vzw Go Nuts, brengt extra centen in het laatje. Die wasnoten kan je gebruiken om de traditionele middelen voor de wasmachine te vervangen.”

Rijk palmarès

Het palmarès van Pasparou is niet minnetjes! In de afgelopen twaalf jaar werd er ontzettend veel gerealiseerd.
Om te beginnen lukte het om de zogeheten Lozwati-school te bouwen: een middelbare school met 16 klassen, een internaatswerking, een grote polyvalente zaal en 9 huizen voor leerkrachten. De school is uitstekend uitgerust, met een eigen elektriciteitsnet op basis van zonnepanelen en een eigen waterbevoorrading. Tegenwoordig krijgen 220 leerlingen daar degelijk onderwijs.
Pasparou bouwde ook twee kleuterklassen die 60 kleintjes opvangen. De muren van de klassen werden versierd met tekeningen van dochter Minne en haar echtgenoot. Die tekeningen hebben een educatief karakter: ze gaan over taal en rekenen.
Er is ook een kippenkwekerij gebouwd. Vijftig plaatselijke boeren worden ondersteund met microkredieten. En er zijn zowat 20 groentetuinen op basis van permacultuur. Bij permacultuur wordt gemikt op een menselijke leefomgeving die ecologisch duurzaam en economisch stabiel is.
Twee jaar geleden werd gestart met een campagne om meisjes sterker te maken. ‘Girl empowerment’, heet zoiets. Vijf groepjes vrouwen uit vijf verschillende dorpen verdienen een eigen inkomen door broodjes te bakken.
Een nieuw project wordt de bouw van een technische school die jongeren zal opleiden om nadien lokale ondernemers te worden. Bij dit project zal plaatselijk ondernemerschap worden aangemoedigd met behulp van microkredieten.
In naburige dorpen werkt Pasparou mee aan de bouw van diverse lagere scholen. Daar gaat het om schoolgebouwen met telkens twee of drie klassen.

Dansen op djembé-muziek

Renaat: “Mijn mooiste ervaring was een uitnodiging voor het huisje van een belangrijke vrouw uit Kafukule. Er werd daarbij djembé-muziek gespeeld, en er daagde veel volk op om het project in de bloemetjes te zetten. Samen met dochter Minne hebben ik toen de dorpsbewoners leren walsen op djembé-muziek. In Malawi is het niet vanzelfsprekend om man en vrouw samen te laten dansen waarbij ze elkaar vasthouden. Het leidde tot veel hilariteit. We lachten ons krom. Opgenomen worden in een gemeenschap is het prachtigste wat er is.”
Als hij over zijn vrijwilligerswerk praat, wil Renaat het niet hebben over moeilijkheden. Wel zijn er soms nare omstandigheden. “Hoe meer problemen ik tegenkom, des te creatiever ik word. Ik ondervind erg vaak dat chaos tot creativiteit leidt.”

Altijd ja zeggen

Het levensmotto van deze geëngageerde vakbondsman is ‘altijd ja zeggen’. “Het gaat om keuzes maken, grijpen wat er op je afkomt en glijden van de levensglijbaan zonder je krampachtig vast te klampen en tot je de kriebels in je buik voelt.”
“Ik hoop dat ik ja mag blijven zeggen op alles wat er op mij afkomt, en verder zien we wel”, zegt Renaat. “Ik wil graag iedereen oproepen om aan vrijwilligerswerk te doen, wat het ook moge zijn. Vrijwilligerswerk is voor mij de hoeksteen van onze samenleving.”
Muzikaal heeft Renaat een boon voor het liedje ‘Don’t Worry, Be happy’ van Bobby McFerrin omdat hij ondanks de armoede toch heel veel geluk ziet.
Je leest meer over het project Pasparou op www.pasparou.be. Informatie over de wasnoten is te vinden op www.go-nuts.eu.

Fraaie Kronkels brengt verhalen over gedreven, geëngageerde, gepassioneerde vakbondsmilitanten. Stuk voor stuk hebben ze een bijzondere hobby, een opmerkelijke passie of een uitgesproken engagement. Ze zetten zich niet alleen voor hun collega’s maar ook buiten het werk vrijwillig in. Maak kennis met LBC-NVK-vakbondsmilitanten met opvallende of opmerkelijke nevenactiviteiten. Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen?