Vakbonden en werkgevers hebben op 25 februari een akkoord bereikt over een ontwerp van Interprofessioneel akkoord (IPA) 2019-2020. Alle geledingen van het ACV zijn de achterban aan het raadplegen over dit ontwerp. Op 26 maart wordt de definitieve beoordeling gemaakt.
Helaas was er een staking nodig op 13 februari 2019 om dit mogelijk te maken. Zonder die staking zou er geen ontwerp gekomen zijn, wat de werkgevers daar ook over verkondigen. Wat zij effectief aan een onderhandelingstafel vertellen, ligt soms mijlen ver van wat publiekelijk wordt verklaard.
Dit ontwerp zal zowel inhoudelijk als vanuit strategisch oogpunt worden beoordeeld door onze vakbondsmilitanten uit alle sectoren en regio’s. Het bevat afspraken over de loonmarge voor 2019-2020 (1,1 %), een hoger gewaarborgd minimumloon, mobiliteit, vrijwillige overuren, landingsbanen en SWT. Een belangrijk deelakkoord handelt over de aanpassingen van de sociale uitkeringen voor in totaal 720 miljoen euro; 80 miljoen daarvan is afhankelijk van het feit of de regering deze in 2020 al dan niet wegknipt.
Dit ontwerp IPA blijft gevangen in het keurslijf van een Loonwet die door en op vraag van de werkgevers is geschreven. Het is pijnlijk duidelijk dat deze wet niet geloofwaardig is. Na de nationale staking werd er vlug wat opnieuw gecijferd en hopla: plots was er iets meer loonmarge. Een nieuwe regering moet deze belachelijke wet schrappen of op zijn minst ernstig aanpassen. Dat was ook één van de duidelijke boodschappen van de stakers aan de politiek. Blijft de wet wat ze is, dan garanderen we nu al nieuwe moeilijkheden voor een volgend IPA.
Ook voor het eindeloopbaanverhaal blijft het ploeteren binnen een onwezenlijk keurslijf: arbeid en eindeloopbaan worden steeds opnieuw geproblematiseerd, mensen worden de ziekteverzekering in geduwd, alles wat nodig is om een sereen eindeloopbaandossier op te bouwen wordt de kop ingedrukt door werkgevers en regering.
We zullen het ontwerp van IPA beoordelen op zijn merites. Maar de politiek boycot structureel de mogelijkheden om, via sociaal overleg, ernstig werk te maken van betere lonen en contracten voor jongeren, discriminatie op de arbeidsmarkt weg te werken, jobs écht werkbaar te maken, werk en gezin beter op elkaar af te stemmen en een duurzaam en sociaal transitiebeleid te voeren voor een klimaatneutrale economie.
Waait er na de verkiezingen van 26 mei géén nieuwe wind in België en Europa, dan zal de werkende bevolking nog meer aan de kant worden geschoven en zullen mensen nog meer dan nu tegen elkaar worden opgezet. Vakbonden zijn een belangrijke corrigerende, mensen-verbindende en sociale factor in dit landje. Dààrom zijn interprofessionele akkoorden belangrijk! En dààrom bent u zo belangrijk!
Auteur: Stefaan Decock