De sociale partners bereikten in het pensioendossier geen akkoord over de zware beroepen. Eens te meer rekenen de werkgevers op de regering om hun ‘oplossingen’ op te dringen. Nog liever meer dan 400.000 mensen in de ziekteverzekering dan een sereen eindeloopbaandebat. Het debat over de zware beroepen was van bij de start fout gekaderd. Balans tot nu toe: een knoeiboel, getekend: de regering-Michel.
Afspraken om de sociale uitkeringen aan te passen komen er al evenmin. De werkgevers weigeren het gesprek, of gijzelen de werknemersorganisaties door een deal te eisen over ‘de historische loonhandicap’. De term alleen al. Ze verwijzen naar een concurrentienadeel van vóór 1996, en vergeten dat nu we mogelijk zelfs een concurrentiële voorsprong hebben op de buurlanden. Wat een onzinnig debat. Zullen wij anders alle ingeleverde indexsprongen opnieuw in rekening brengen als handicap?
Het gaat om schijngevechten die er kennelijk vooral op zijn gericht om een IPA onmogelijk te maken. Maar het legt helaas ook een ferme hypotheek op de inspanningen om tot afspraken te komen over een lagere werkdruk, een herverdeling van werk via arbeidsduurvermindering, een vergemakkelijking van de ‘eindeloopbaan’, de strijd tegen precaire jobs, betere jongerenlonen.
Waar willen die werkgevers eigenlijk naartoe?! Zelfs afspraken over het vorige Interprofessioneel akkoord (IPA) worden niet nagekomen. Met haar Zomerakkoord zette de regering de bestaande afspraken over SWT en herstructureringen zo goed als buitenspel. De werkgevers zwijgen als vermoord.
Als we een solidair IPA willen dat iedereen meeneemt, hebben we werkgevers nodig die verantwoordelijkheid willen nemen. De vakbonden hebben 14 december als actiedag uitgeroepen in alle sectoren om de boodschap duidelijk te maken! We gaan sensibiliseren, informeren en hier en daar het werk onderbreken of neerleggen.
De LBC-NVK wil onderhandelen over jobs voor jongeren, minder werkdruk, meer handen op de werkvloer, arbeidsduurvermindering als hefboom voor arbeidsherverdeling, de kwaliteit van werk tijdens de hele loopbaan. We willen vrije loononderhandelingen en een fair deel van welvaart en welzijn voor de werkende bevolking. De brutolonen moeten worden versterkt, de gewaarborgde minimumlonen en de jeugdlonen moeten stevig stijgen.
Verder moet het gaan over eindeloopbaanafspraken volgens het 55-60-65-plan. Jaag mensen aan het eind van hun loopbaan niet naar de ziekteverzekering! Laat ze duidelijke keuzes maken in functie van hun gezondheid, fysieke en psychische mogelijkheden en levensvisie.
Niet alleen de aarde warmt op, ook de gemoederen in het sociaal overleg gaan een paar graden hoger. De LBC-NVK kiest voor constructief sociaal overleg over het IPA, de pensioenen, de sociale uitkeringen. Voor méér, beter en warmer!
Auteur: Stefaan Decock