In – lees goed – 2017 kreeg Oscar Wilde pardon voor de misdaad die hem in 1895 twee jaar dwangarbeid opleverde: ‘grove onzedelijke handelingen’. Met andere woorden, Wilde was homoseksueel en was daar, in vol Victoriaans tijdperk, niet al te discreet over.
Het rijkelijk late pardon veegt uiteraard niet de spons over het deplorabele levenseinde van de grote theatermaker, dichter en satiricus, dat in schril contrast stond met de luisterrijke jaren van voor zijn opsluiting. Zoveel mag blijken uit ‘The Happy Prince’, het regie- en scenariodebuut van acteur Rupert Everett, dat losjes is opgehangen aan Wildes kinderverhaaltje over het standbeeld van een gelukkige prins, dat hij in de film vertelt aan zijn zoontjes en aan twee straatjongens in Parijs.
Everett, zelf met veel overgave in de huid van de eens gevierde, na zijn veroordeling uitgespuwde auteur, haakt aan bij Wildes leven in 1897, drie jaar voor zijn dood. Twee trouwe vrienden brengen hem van het Londens cachot naar een Frans kusthotel. Daar wil Wilde de draad van zijn flamboyante bestaan weer opnemen. Zijn beroerde financiële toestand en dito renommee en gezondheid steken stokken in de wielen. Dat neemt echter niet weg dat hij elke gelegenheid te baat neemt om het leven te vieren.
Wilde gaat, tegen alle goede raad in, opnieuw aan de rol met zijn rijke, jonge lover Bosie. Het stel maakt enige sier in Napels, tot ook dat kraantje opdroogt en de balling berooid in Parijs belandt…
Toegegeven: ‘The Happy Prince’ is geen ‘Dood in Venetië’, waarnaar Everett overigens wel knipoogt. Daarvoor is zijn regie iets te zwaar op de hand, hoe lichtvoetig hij ze – met woelig camerawerk onder andere – ook wil laten overkomen. En toch is deze eersteling een ontwapenend kleinood geworden. Een empathisch portret van een even gebroken als scherpzinnig man, die het niet kon laten om smalend naar het leven – ook dat van zichzelf – te kijken, die zichzelf met zwier de dieperik inwerkte en dat deed in de mooiste taal en zinnen. Een joviale, van tragiek doordrongen zwanenzang is dit, hoe tegendraads dat ook mag klinken…
Wilde ligt begraven op Père Lachaise. Zijn grafsteen werd een paar jaar geleden afgedekt met een glazen plaat, omdat duizenden kusmondjes de steen zwaar beschadigden. Het publiek pardon kwam kennelijk vroeger dan dat van de Britse staat…
‘The Happy Prince’ is sinds 3 oktober in de Belgische cinema’s te zien.
Auteur: Karin Seberechts