Van TINA naar TAMARA, of waarom bewust stemmen zo belangrijk is
Dit jaar en volgend jaar staan er verkiezingen op de kalender. Ook voor ons als vakbond zijn dat belangrijke momenten. Via verkiezingen ‘kiezen’ we voor het beleid dat we de komende jaren willen. En we willen niet wegsteken dat dit beleid voor ons wel wat ‘anders’ mag. Zowel op Vlaams als federaal vlak hebben de huidige bewindslieden de werknemers en hun organisaties niet op hun wenken bediend – om het nog voorzichtig uit te drukken.
Volgens ons kan het zeker anders. “We worden om de oren geslagen met de boodschap dat er geen andere mogelijkheid is dan het huidige neoliberale beleid”, zucht Simon Keersmaekers van de vormingsdienst van de LBC-NVK. “TINA, heet dat dan: There Is No Alternative. Maar dat klopt niet. Er is wél een alternatief. Wij hebben het liever over TAMARA: There Are Many Alternatives Ready & Available.”
Koek groeit
De Belgische globale rijkdom neemt nog altijd toe. Elk jaar groeit de koek. Maar er schort wat aan de verdeling. “Sinds de jaren ’80 wordt de koek minder én minder sociaal verdeeld”, legt Simon uit. “Belastingverlagingen die vooral bedrijven en grootverdieners ten goede komen, leiden tot steeds meer gaten in de begroting, die dan moeten worden gevuld door te besparen in de sociale zekerheid en de openbare dienstverlening. Rijken worden rijker en armen worden armer. Maar voor alle duidelijkheid: dat is geen natuurverschijnsel, maar het gevolg van het gevoerde beleid.”
Zo luidt de centrale boodschap waarmee de LBC-NVK en het hele ACV de komende maanden de werkvloer opgaan. “De ambitie is om tegen de verkiezingen van 2019 een persoonlijk gesprek te voeren met 100.000 mensen. Dat zullen we waarmaken met onze duizenden militanten die actief zijn in de bedrijven. Zo kunnen werknemers ontdekken wat in hun belang is en dat er wél een sociaal alternatief mogelijk is. Er is een andere politieke koers nodig om de belangen van werknemers te behartigen. Het huidige beleid is kwalijk voor de rechten en belangen van werknemers.”
Werkbaar werk
Met meer dan 100 jaar ervaring op het terrein hebben de LBC-NVK en het hele ACV genoeg expertise opgebouwd om in dialoog alternatieven waar te maken. “We kunnen wel degelijk het verschil maken”, beklemtoont Simon. En hij verwijst naar recente voorbeelden van hoe de vakbond aan ‘werkbaar werk’ sleutelt. “De statuten van de Deliveroo-fietskoeriers kunnen wél beter. Ze verdienen wél bescherming als werknemers. Door de werkdruk te verminderen kunnen we wél iets doen aan de steeds oprukkende werkstress en het aantal burn-outs terugdringen. En met de recente akkoorden in de non-profit hebben we meer jobs in de zorg geregeld. Wij willen ervoor zorgen dat er daar waar nodig jobs bijkomen en dat jobs ook werkbaar blijven. Zorgen voor degelijke werkomstandigheden is een prioriteit voor ons. Maar het vergt ook medewerking van de regering. Wij willen kiezen voor partijen die oprecht willen bijdragen tot betere werkvoorwaarden.”
Sociale zekerheid
Maar het gaat lang niet alleen over degelijke voorwaarden voor wie werkt. “We willen ook een stevige sociale zekerheid die beschermt tegen individuele tegenslagen zoals ziekte of werkloosheid en die een steun in de rug is op je oude dag. Een gewaarborgd en hoog genoeg pensioen is daarbij essentieel. De sociale zekerheid moet werknemers ook beschermen tegen de grillen van de markt. Wie vandaag werkt, kan morgen onverhoopt werkloos worden. De koek die we elk jaar samen maken wordt groter en stelt ons in staat om te kiezen voor meer zekerheid en bescherming. Een heksenjacht tegen zieken en werkzoekenden maakt mensen niet gezonder en creëert geen jobs. Dat is dus niet de juiste weg.”
“De voorbije jaren werd gesneden in het tijdskrediet, moesten langdurige zieken eraan geloven, werd het brugpensioen (SWT) fors ingesnoerd en kreeg het pensioen een flinke knauw. Allemaal op grond van ‘TINA’, omdat er zogezegd geen alternatief was. Wij willen kiezen voor politici die wel sociale alternatieven zien én willen zien.”
Belastingen
Sluitsteen voor dat alternatief beleid is een eerlijke fiscaliteit. “Er is niks mis met belastingen betalen, op voorwaarde dat iedereen een eerlijke bijdrage levert. Als de directeur van een bedrijf dankzij fiscale spitstechnologie minder belastingen betaalt dan de poetsvrouw die er werkt, is er iets grondig mis. Als grote multinationals of grote vermogens hun kapitaal parkeren in schimmige belastingparadijzen, en de overheid weigert om in te grijpen, is er óók iets mis. Dàn is er inderdaad geen alternatief voor strenge besparingen op de kap van werknemers. Maar ook dàt is dan een keuze en geen natuurwet. En voor alle duidelijkheid: het is niet de keuze die wij als vakbond maken.”
De aanhangers van TINA zullen ongetwijfeld volhouden dat de vakbond utopisch denkt. “Ach, dat verwijt krijgt de vakbond al sinds de prille begindagen”, weet Simon. “Vrije zaterdagen waren onhaalbaar, betaalde vakantie was onhaalbaar, ziekteverlof was onhaalbaar, de werkweek van 5 dagen enzovoort. Maar ondertussen is dat allemaal wel realiteit geworden. En niet ten koste van onze economie! Misschien is kiezen voor sociale vooruitgang dan toch niet zo nefast voor de economie als onze neoliberale bewindslieden ons voorhouden?”
Beter maken, niet afbreken
“Sociale vooruitgang maakt de maatschappij én de economie sterker. Op de sociale zekerheid moet dus niet nog meer worden beknibbeld. We moeten ze eerder opnieuw versterken. Jobs moeten niét steeds minder vast en minder zeker worden, maar moeten zoveel mogelijk zekerheid bieden. Er is niks mis met vaste contracten van onbepaalde duur.”
“Wij willen kiezen voor een regering die echt alternatieven heeft voor het huidige sociaaleconomische afbraakbeleid. Maar de vakbond kan alleen zijn stem laten horen via werknemers die bewust hun stem uitbrengen. Daarom willen we hen meer dan ooit overtuigen om zich in het stemhokje niet te laten ringeloren door de aanhangers van TINA. Als werknemer ben je beter af met TAMARA.”
Auteur: Jan Deceunynck / Foto: BelgaImage