Tal van Europese vakbonden constateren een sterk toenemende druk in de gezondheidssector. Uit een onderzoek in de Zweedse ouderenzorg blijkt een groot ongenoegen bij de werknemers. 41 procent van hen is ontevreden over het aantal uren dat ze moeten presteren. Ze hebben het gevoel zich weinig te kunnen ontwikkelen in hun loopbaan. Bovendien ervaren ze te weinig steun van hun werkgever. De toegenomen werkdruk betekent dat ze minder tijd hebben voor hun klanten en meer risico lopen op stress en fysieke uitputting.
De Duitse vakbond Ver.di signaleert een gelijkaardig fenomeen in de ziekenhuizen. Met de campagne ‘Neem jouw pauze’ trokken ze naar gezondheidswerkers en politici. Hiermee wilden ze aankaarten dat er een gebrek aan personeel en toenemende werkdruk is waardoor pauzes niet worden genomen. Uit een onderzoek blijkt dat 70 procent van de werknemers tijdens een nachtshift niet pauzeert.
Bij de Nederlandse vakbond FNV hebben ze een positief resultaat kunnen boeken in de thuiszorg. Na jarenlang actievoeren lijkt er volgens het FNV nu een einde gekomen te zijn aan de race naar beneden in de thuiszorg. Een politieke beslissing zorgde er voor dat gemeenten reële en eerlijke tarieven voor de sector moeten hanteren. Door middel van aanbestedingen beslisten gemeenten namelijk welke thuiszorgaanbieders aan de slag konden. Ze kozen hierbij telkens voor het laagste tarief als belangrijkste criterium. Dat leidde tot duizenden ontslagen en druk op de lonen. Thuiszorgmedewerkers die al lange tijd voor een thuiszorgaanbieder werkten, werden te duur. Zij werden voor de onmogelijke keuze gesteld: óf hun baan verliezen óf 20 tot 30 procent van hun loon inleveren. Zo ook onlangs nog in de gemeente Oldambt (provincie Groningen). Maar dankzij acties van de thuiszorgmedewerkers wordt de aanbesteding overgedaan en wordt opnieuw naar de tarieven gekeken. Met deze maatregel moeten gemeenten reële tarieven gebruiken waardoor dit soort situaties worden voorkomen.
Meer info op www.epsu.org
De Wereldvrouwenmars heeft op 4 maart actie gevoerd op het Muntplein in Brussel. In feite gaat het om een internationale feministische beweging die bestaat uit meer dan 5.000 netwerken, organisaties en militanten uit 164 landen die eenzelfde doel hebben: stappen totdat alle vrouwen vrij zijn! De eisen van de Wereldvrouwenmars 2017 zetten twee thema’s op de voorgrond die zowel mondiaal als lokaal van belang zijn. Het eerste thema gaat over de openbare diensten, sociale bescherming en economische onafhankelijkheid van vrouwen, het tweede thema is de strijd tegen het geweld op vrouwen en voor vrede en demilitarisering.
Met de actie in Brussel, die steun kreeg van de vakbonden, werd aangeklaagd dat de regering-Michel op diverse manieren de sociale zekerheid kortwiekt en de sociale bescherming aantast. In het kader van besparingen werd bijvoorbeeld het remgeld met ruim 45 procent opgetrokken voor wie een specialist zoals een gynaecoloog of een oogarts bezoekt. Sinds 2015 wordt van pas bevallen vrouwen verwacht dat ze een halve dag vroeger de kraamkliniek verlaten. Patiënten worden door deze maatregel overhaast naar huis gestuurd wat erge complicaties kan veroorzaken. Een professionele opvolging bij de patiënten thuis zou ideaal zijn en had moeten samengaan met deze hervorming, maar dit zal niet mogelijk zijn als de sociale beschermingsdiensten nog meer worden afgebouwd.
In de federale begroting voor 2017 wordt voor circa 900 miljoen euro bespaard in de gezondheidszorg. Hierdoor worden sommige antibiotica duurder en wordt gesnoeid in de infrastructuur voor gezondheidszorg. De voortdurende besparingen in de gezondheidszorg zullen een negatieve invloed hebben op veel vrouwen en op een flink deel van de bevolking.
In Ons Recht van februari riepen we op om een petitie te tekenen voor de vrijlating van 11 Bengaalse vakbondsleiders en het stopzetten van de vakbondsrepressie in het land. Deze vakbondsleiders voerden campagne voor een hoger loon. Ze werden brutaal gearresteerd door de politie. Andere vakbondsvertegenwoordigers werden voor de rechter gesleurd. Het doel was duidelijk de vakbond monddood maken. De hele vakbondswereld reageerde verbolgen.
De mondiale vakbonden UNI Global Union en IndustriALL lanceerden onmiddellijk de campagne #EveryDayCounts (Elke dag telt). Op diverse manieren kreeg deze campagne steun binnen en buiten de vakbond. Honderden foto’s met het campagnebeeld werden op de sociale media gepost. Heel wat vakbonden stuurden brieven naar eerste minister Sheikh Hasina van Bangladesh. Meer dan 10.000 burgers uit de hele wereld tekenden een online petitie. Op 15 en 16 februari waren er protestacties en bezoeken aan de Bengaalse ambassades in meer dan 16 steden, waaronder Brussel. Die druk zorgde er voor dat alle spelers op 23 februari rond de tafel gingen zitten: de Bengaalse vakbonden, IndustriAll, de bevoegde minister en de textielwerkgevers. Het resultaat was positief! Alle aanklachten tegen de gearresteerde vakbondsleiders en –vertegenwoordigers zijn ingetrokken en hun vrijlating is gegarandeerd. Kortom, internationale solidariteit loont! Tegelijkertijd blijft waakzaamheid nodig om er op toe te zien dat werknemersrechten in Bangladesh worden gerespecteerd.
Kijk ook op www.industriall-union.org en www.uniglobalunion.org