Vakbond schuift aan tafel voor sectoronderhandelingen 2017-2018
Traditiegetrouw onderhandelen vakbonden en werkgevers rond deze tijd in de meeste sectoren over een akkoord voor de volgende twee jaar. De besprekingen die er nu aan zitten te komen gaan over 2017-2018. Stilaan krijgen de eisenpakketten vorm. Alleszins zijn de eerste oefeningen bezig. Met volle overgave wil de LBC-NVK opkomen voor stevige werknemersrechten in alle sectoren. Hier is ons 3×3-plan de leidraad: koopkracht, jobs en welzijn.
Met welke visie onderhandelen de vertegenwoordigers van de LBC-NVK over jouw lonen en arbeidsvoorwaarden? Ons Recht legt het hier beknopt uit. Wat zijn de precieze eisen en wat is de stand van zaken in jouw sector? Dat kan je in de komende maanden opvolgen via www.lbc-nvk.be.
Koopkracht
Hoe dan ook wil de LBC-NVK ervoor zorgen dat de koopkracht van de werknemers weer niet voor jaren in de koelkast wordt gestoken. De regering-Michel maakte een nieuwe loonwet die de lonen in een nog strakker keurslijf steekt. Gevolg is een permanente, neerwaartse druk op de lonen. En dat allemaal in het teken van de heilige koe van de ‘concurrentiekracht’ en van de portefeuilles van aandeelhouders. Deze regering volgt dan ook slaafs de rampzalige Europese besparingspolitiek die de koopkracht van de werkende bevolking stelselmatig aantast en de grote fortuinen ongemoeid laat. Zo groeit de ongelijkheid! En dat is dus niet de samenleving waar wij voor kiezen.
In het nieuwe Interprofessioneel akkoord (IPA) 2017-2018 werd de loonnorm vastgelegd op maximaal 1,1 procent. Een marge voor loonsverhoging die de vakbond ten volle zal benutten. Deze marge is een zwaar blok aan het been voor de vakbondsonderhandelaars maar toch wil de LBC-NVK resoluut ijveren voor een fatsoenlijke loonsverhoging.
De werknemers verdienen beter, vindt de vakbond. Onze onderhandelaars wapenen zich met sterke argumenten over groeiende winsten in sectoren, geringe belastingen voor bedrijven en toenemende ‘lastenverlagingen’ ten bate van werkgevers. In de loonwet wordt geen rekening gehouden met de stijgende productiviteit en de almaar grotere lastenverlagingen. Ondanks de beloftes van de regering! Deze ruimte wil de vakbond inzetten voor méér jobcreatie, opleidingen, mogelijkheden tot heroriëntatie en herverdeling van arbeid.
Onze verantwoordelijken in de sectoren zorgen ervoor dat de koopkrachteisen nauw aansluiten bij de precieze noden van de diverse groepen werknemers. Welke vorm neemt dit aan in jouw sector? Dat hoor je van de LBC-NVK-afgevaardigden op het werk of lees je op www.lbc-nvk.be in de rubriek ‘sectoronderhandelingen’.
Jongeren
‘Sterk aan de start’, zo resumeren we onze kijk op de tewerkstelling van jongeren. Zij verdienen een goed contract, een goed loon, zinvol werk, waardering en kansen om te groeien. De LBC-NVK kant zich resoluut tegen de plannen van de regering om de jongerenlonen te verlagen. In de voorbije jaren werd fel onderhandeld om de discriminatie van de ‘degressieve jongerenlonen’ weg te werken. Hierover nemen we géén gas terug.
Onze campagne ‘Barema betaalt beter’ zegt heel terecht dat loonbarema’s de beste hefboom zijn om ‘gelijk loon voor gelijk werk’ te waarborgen. Als de loonafspraken in België in cao’s worden vastgelegd, is dat de beste buffer tegen loonongelijkheid, zo staat te lezen in rapporten van de OESO en het IMF. Als we praten over een ‘analytische functieclassificatie’ en over de lonen, waken we erover dat er geen discriminatie ontstaat. Collectieve onderhandelingen resulteren in hogere lonen en minder ongelijkheid: samen sta je nu eenmaal veel sterker! Genoeg koopkracht verzekeren is essentieel voor mens én economie.
Kwaliteit van jobs
De werkzekerheid en de kwaliteit van jobs staan ook hoog op de agenda voor de onderhandelaars van de LBC-NVK. Veel werknemers klagen bij hun vakbondsafgevaardigden over veel te veel flexibiliteit, stress, werkdruk, burn-outs en verpletterende mobiliteitsproblemen. In de voorbije tien jaar verdubbelde het percentage langdurig zieken. Het wordt moeilijker gemaakt om de loopbaan te onderbreken, en de mantra van het ‘langer werken’ is alomtegenwoordig. Serieuze uitdagingen voor werknemers dus. De grens tussen privéleven en werktijd dreigt te vervagen voor sommige personeelsgroepen, taken en functies; dit onder het mom van ‘individuele keuzes’ en ‘autonomie’.
Op ondernemingsniveau trachten de vakbondsafgevaardigden oplossingen te bedenken door voorstellen te doen om de arbeidsorganisatie werkbaar en menselijk te maken. Maar het is minstens even belangrijk om hierover afspraken te maken in de sectoren. Zo niet wordt de concurrentie tussen bedrijven uitgevochten, op de rug van werknemers en hun gezinnen. Dit moet worden aangepakt op maat van de sectoren.
De individuele werkzekerheid vergroten is ook een vast strijdpunt van onze vakbondscentrale. Nauw hiermee verbonden is het recht op vorming en opleiding. Zeker in werkomgevingen die ‘digitaliseren’ wordt levenslang leren een prioriteit en wordt heroriëntatie over sectoren heen een uitdaging. We kunnen ook niet blind zijn voor de noodzaak om arbeid te herverdelen: om zuurstof te geven én om gelijke kansen te bieden. Kansen waar iedereen beter van wordt.
Auteur: Veerle Verleyen